شب پر رویا

درود برشما جناب منصوری بزرگوار
غزلی بسیار زیبا ودلنشین بود
آفرین

درود استاد عزیز
بسیار زیبا و امید بخش بود

درود بر شما جناب منصوری
انصافا زیبا سرودید

بندرعباس خوش بگذره

سلام و درود جناب منصوری
زیبا سرودید
پیروز و دلشاد باشید

سلام و ارادت جناب منصوری گرانمهر
غزل زیبا سرودید
درود بر شما و قلم نابتان
پایدار باشید و دلشاد

درودتان جناب منصوری گرانمهر🪬🥂👏🖐️☄️
هنرمندی زیبا و دلنشین شما را با جان و دل خواندم،بسیار خوش خرام،زرین،وزین،افرینها،بتابید بر هنر و ادبیات ایران زمین🌟👏🙏🍂🌻🌾💮🌼🍃🪴🌺🔥🍀🌸💐🤞🌲🌷🏞️🌠🏜️🥀🌿🌛💫✨🌹🧿

باسلام فراوان
خواندم ولذت بردم
خیلی زبیا سرودی بود
درودبر اندیشه نابتان
شاعرواستاد بزرگوار

درود استاد محمد منصوری بروجنی عزیز،

شعر شما بی‌نظیر است! هر بیت از شعرتان پر از تصاویر زیبا و احساسی است که خواننده را به عمق رویاها و تخیلات شما می‌برد. ارادت و احترام بسیار زیادی برای شما قائل هستم و امیدوارم همیشه در خلق آثار هنری موفق و سربلند باشید.

با احترام و آرزوی بهترین‌ها،
قدح

جناب رحیمی عزیز
درود بر شما
نوش نگاهتان

سلام و درود جناب منصوری بزرگوار
دلنشین و زیباست
درود بر شما

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

درود استاد منصوری شعرتان زیبابود
روح استاد بهمنی شاد وقرین آرامش

جناب منصوری گرامی درود برشما

بسیار زیبا ومسلط سرودید

آفرینتان

درودتان باد جناب منصوری عزیز و ادیب
بسیار زیباست و دلنشین
رد قلمتان ابدی 🙏🤍🌹

درودتان ادیب ارجمند
جناب بروجنی معزز
ذی ارزش و خواندنیست
سرفراز و برفراز روزگاران
با احترام

درود جناب منصوری. الحق و الانصاف بسیار غزل زیبایی بود. خصوصا این بیت
در مسیری که زمین داشت به شب می چسبید
خواستم با غزلی تازه کنم یلدا را.
غزل شما من را به یاد غزل زیبایی از فروغی بسطامی انداخت بر همین وزن، قافیه و ردیف که من خیلی دوستش دارم. تقدیم شما:
صف مژگان تو بشکست چنان دل‌ها را

که کسی نشکند این گونه صف اعدا را

نیش خاری اگر از نخل تو خواهم خوردن

کافرم ، کافر، اگر نوش کنم خرما را

گر ستاند ز صبا گرد رهت را نرگس

ای بسا نور دهد دیدهٔ نابینا را

بی‌بها جنس وفا ماند هزاران افسوس

که ندانست کسی قیمت این کالا را

حالیا گر قدح باده تو را هست بنوش

که نخورده‌ست کس امروز غم فردا را

کسی از شمع در این جمع نپرسید آخر

کز چه رو سوخته پروانهٔ بی‌پروا را

عشق پیرانه سرم شیفتهٔ طفلی کرد

که به یک غمزه زند راه دو صد دانا را

سیلی از گریهٔ من خاست ولی می‌ترسم

که بلایی رسد آن سرو سَهی بالا را

به جز از اشک فروغی که ز چشم تو فتاد

قطره دیدی که نیارد به نظر دریا را؟

درود جناب منصوری
غزلی زیباست