سرگردان 561

شوم تنها و سرگردان نگیرم تا در آغوشت
فراموشم شود جانم، کنم گر من فراموشت
خدایا فرصتی فرما، که یار آید در آغوشم
شبی آرام و پاورچین، ز باغ چشم مدهوشت
بیا ای یار من امشب، برای این دل زارم
که با هر بوسه‌ای از لب، شوم یکباره بیهوشت
شدم من مستِ دیوانه، اسیری در غل و زنجیر
که از چشم تو گشته چون غلامی حلقه در گوشت
شدم بی‌یار و بی‌یاور، غریبی، بیکس و بی‌جان
درون سینه می‌ریزم، غم چشمان می‌نوشت
بیا ای عشق جا مانده، مکن هرگز فراموشم
که احساسی نهفته در دلِ پر نغمه‌ی جوشت
خروش عشق سوزانت که طغیان کرده بر باقر
خزانی در نمی‌گیرد در این سرمای لب‌ پوشت