بمکید

به آب انگور اگر
حساسید
شیره انگور میل نمایید
از سینه ی زنی که
خون نمکیده باشد



تیک نقد را زدم که با پررویی تمام، دست به ویرایشی پیشنهادی بزنم برای شعری که رگه های آن را دوست داشتم و احساس کردم در زیر توضیحات غیر شعری ، پنهان شده است. ذهن بسیاری از شاعران قدرت خلق تصویر را دارد، دقیقا مانند همین اثر ، اما پرداخت کار نیز مهم است. ذهن ریتمیک باعث می شود، شاعران طبع آهنگین داشته باشند و از حشویات بپرهیزند. و ایجاز قوی تری داشته باشند.

شعر با کلیدواژه های زن/ سینه / شیره / انگور و خون ، یک دایره ی معنایی تشکیل می دهد، که کشف ارتباط آن ها می تواند موجب التذاذ ادبی شوند و نیز ضامن شعریت کار هستند. امیدوارم دوستان در مورد پیشنهاد ویرایشی که دادم، ورود کنند و اگر نظری هست، دریغ ننمایند. هرچند برای تصحیح و تدوین شعر، کسی جر خود شاعر سزاوار نیست.

استاد باید این شعر قشنگ وپرمعنی را تا آنجا که میشود تفصیل کنیم
با اجازه
"گر به آب انگور حساسید"
این بخش اشاره به حساسیت یا حساس بودن فرد به شراب یا به طور خاص به "آب انگور" (که در واقع همان عصاره انگور است و در تعبیرهای عرفانی گاهی به معنای شراب یا مایه حیات و عشق الهی تعبیر می‌شود) دارد. این به نوعی به معنای پرهیز از چیزی است که ممکن است برای فرد مضر باشد یا تاثیرات منفی روی او بگذارد.
"شیره انگور میل نمایید"
در اینجا شاعر از "شیره انگور" به عنوان بدیلی برای "آب انگور" استفاده می‌کند. شیره انگور شیرین‌تر و خالص‌تر است و در واقع در دنیای عرفانی و ادبی، گاهی اشاره به شربت عشق یا معرفت الهی دارد که می‌تواند جایگزین شرابِ ظاهری و دنیوی باشد. این بخش به معنای انتخاب چیزی ناب‌تر و پاک‌تر است، به جای چیزی که ممکن است تأثیرات نامناسب یا زوال‌آور داشته باشد.
"آن را از سینه زنی که خون نمکیده باشد"
این تصویر به نوعی بر اهمیت پاکیزگی و طهارت در دریافت حقیقت و معرفت تأکید دارد. "سینه زنی که خون نمکیده باشد" به معنای کسی است که از آلودگی‌ها و گناه‌ها پاک است و دلش هنوز بی‌گناهی و طهارت را دارد. این فرد می‌تواند به دیگری معرفت یا عشق الهی را منتقل کند، زیرا در درون او چیزی خالص و بی‌تاثیر از شر و آلودگی‌ها است.
"بمکید"
این کلمه از فعل "مکیدن" می‌آید و به معنای گرفتن و جذب کردن است. اینجا به معنای دریافت یا جذب معرفت و حقیقت است که از کسی پاک و بی‌آلایش نشأت می‌گیرد. در زبان عرفانی، این می‌تواند به معنای دریافت الهام از روحانیات و منابع الهی باشد.
تفصیل کلی
شعر به طور کلی به نوعی دستورالعمل عرفانی و فلسفی است. شاعر از طریق استعاره‌هایی مانند "آب انگور" و "شیره انگور" به مفهوم عشق و معرفت الهی اشاره دارد. او توصیه می‌کند که اگر از چیزی حساسیت داریم (مثل شراب ظاهری یا تاثیرات دنیوی)، باید به سمت چیزی خالص‌تر (مانند شیره انگور) روی آوریم. همچنین، اهمیت پاکیزگی در دریافت این معرفت و حقیقت، از طریق سینه‌ای پاک و خالص (کسی که خون نمکیده داشته باشد) مطرح می‌شود. در نهایت، "بمکید" به معنای جذب و دریافت این معرفت ناب و الهی است.
شعر در کل به پیامی اشاره دارد که با گذر از دنیای مادی و ظاهری، باید به دنبال حقیقتی ناب و خالص در دل‌های پاک و بی‌آلایش باشیم تا از آن بهره‌مند شویم.