چَرخیدَنِ عاشق

شَوی روشَنْ زِ دل اکنونْ که شاید دلْ شَوَد اَفسوس
زِ عشقْ تو ای  معشوقْ یارْ نگاهم میکُنی اَفسوس 
مگو از توبه ی راهَتْ که دلْ تنهاستْ می دانم
به شَهدِ عشق چنین باشدْ که خاکْ لانهْ زنبوری 
پِیِ آب و پِیِ خاک و پِیِ باد و پِیِ آتَشْ همه بر خط
هر آنچیزی در این دنیاستْ بِچرخْ چه می خواهی
چو از هر جا گُذَر کردمْ چَرخیدْ مَنْ حَذَر کردم
بدیدم شاهِدی در راهْ مَپُرسی مَنْ نظر کردم
دو پِلکِ عشقْ مرا دیدهْ دو اَبرویَش بِچرخانید 
به چَشم ها مرا گفتهْ یار میخواندیْ تو را دیده 
همه در راه خوشبختیْ چو چَرخیدَنْ پِیِ راهی
چرخید عالَم هاْ چرا دوریْ تو نزدیکیْ نمی جویی
گُنَه آخر چه می دانمْ که دل دادَمْ بِسانِ مَرد
زِ عَهدِ خود وفا کردمْ که از عشقَتْ خدا بینم 
دلا!با من چو می گردیْ زِ عشقَت طالِعِ من را
بِسانِ خویشْ تو خواهی توْ آن هَمْ بِخوان با من