آب و آتَش

 

 

«آب و آتش»

جامه دران آتش مغرورم
آبی زلال، در تتقی دورم
در انعکاس حضرت خورشیدم
هر آینه،  نرگس مخمورم
با ابرهای بنفش سراپرده
پرواز راز در رگ سنتورم
من افرودیت ، میان دو بازویت
از ابتذال سرد زمین دورم
با لخشه های بوسه شیرینت
کنج خیال دختر انگورم
گاهی به ناز، ناوک سنگینم
گاهی گدار عاطفه ی  نورم
یاقوت پرتلالو  تنها اَم
در سینه ی برنز تو مستورم
از من چقدر فاصله داری و
از تو چقدر عزیز دلم دورم...

 

 

________________________________

 

 

«سوره ی خون» 

شریان سبز عشیره  خورشید سوگ اوست
چون مویه های غمزده  پیچید، سوگ اوست
آن شاهباز شوکت  شبهای سرد و عور
نان و شراب و  شریعه تعمید سوگ اوست
آن ازدحام  ساحت  آزادگی  و  بند
وان شعله های  باور و تردید، سوگ اوست
آن از ازل ، خدای  خدایان دیر و دور
افسانه و حقیقت جاوید سوگ اوست
چون جامها، سوره ی خون را گریستند
چون نخل های علقمه بارید، سوگ اوست
کروبیان، غرق در آن ماسوای محض
هر  شروه، عاشقانه چو رویید ، سوگ اوست
زخمیست جانگداز، شکیبیست سخت تر
موعود  آسمانی   توحید، سوگ اوست..