سیب ممنوعه

به بغل گیر مرا،ای گل رضوانی من
تا نگیرد به جهان،حس پریشانی من

جای حرفی که نشد،زمزمه در گوش تو شب
گریه کردم همه شب،سرّ پشیمانی من

مثل رویا تو بیا،در سر من راه برو
بلکه آرام شود،حالت حیرانی من

به دعا خواستمت،خشک شده چشمه ی اشک
ابر رحمت تو بزن،بر دل بارانی من

غصه ای کهنه گرفته است،دل و جان مرا
غم تو پر شده در،هاله پنهانی من

سیب ممنوعه من،گرچه که دوری،تو ببخش
چیدنت سخت شده،باعث ویرانی من

عشق تو عین جنون است و بغل کفر مدام
من که ملحد شده ام،ضربه ی پایانی من

قلب را طاقت غم نیست،نگو صبر زیاد
می کُشد دوری تو،در شب هذیانی من

قصه ی من،تو و دل،شرح دهد حال فراق
آمده سوز سخن،واژه ی اکرانی من

شده ام مثل زلیخا،چو به یوسف که رسید
همه تاراج شده،ملک سلیمانی من