جانان جان‌کاه

سلام سلام خدمت ممد معین گل گلاب. یادمه یه شعر ازت خونده بودم و تو کامنتا کلی حرافی کرده بودم‌. الان دیدم اومدی با یک شعر زیبا و قشنگ. «ماوای پندار» ازون ترکیبای قشنگه. حالا من پیشنهاداتی برای اصلاح شعرت میدم که هم بعضی مشکلات وزنی رفع بشه (که خدا رو شکر نسبت به دفعه قبل خیلی کمتره) هم تعابیر بهتر بشه:
(۱) «نمی دانم چرا جانا ، بریدی جانم از پیکر»: جان بریدن از پیکر اصطلاحیه که من خودم هم استفادش میکنم. اما... در اینجا به علت وزن خاص «مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن» وجود هجاهایی که حاوی صدای «ا» کشیده هستند خیلی در باشکوه کردن بیان موثره. و خودت هم ناخوداگاه اینکارو کردی: نمی‌د«ا»نم چر«ا» جان«ا» بریدی ج«ا»نم از پیکر؛ حالا اگر «بریدی» رو با فعل فخیم «ستاندی» جایگزین کنیم: نمی‌د«ا»نم چر«ا» جان«ا» ست«ا»ندی ج«ا»نم از پیکر، بهتر هم میشه. ضمنا استفاده از فعل «ستاندی» باعث واج‌آرایی حرف «ن» هم میشه: نمی‌دانم (دو بار) چرا جانا (یکبار) ستاندی (یکبار) جانم (یکبار) از پیکر. ضمنا حرف میم و نون واجگاه نزدیک به هم دارند به خاطر همینه که ترکیباتی مثل «جانم» و «نمی‌دانم» جذاب تر هم میشن.
(۲) «به یک بوسه بده بر من» سکته‌ای داره که خیللللی شدید نیست و باید از سکته‌ها اجتناب کرد (مگر برای تاکید روی یک کلمه خاص، که از تکنیک های پیشرفته شاعریه. مثلا جمال الدین عبد الرزاق میگه «اسباب طرب، همه مهیاست!» اینجا در موضع واژه «همه» سکته هست (الان اگر مثلا بگی «همی مهیاست» سکته برطرف میشه، اما «همه مهیاست» بهتره چون با این سکته روی واژه «همه» تاکید میشه و این کلام رو جذاب تر میکنه! البته شما فعلا ازین کارا نکن حدالامکان تا بعد). برای بهتر شدن مصراعت میشه گفت («بیا با بوسه‌ای پنهان، پناهم ده» به او گفتم؛) حالا چرا من عبارت «به او گفتم» رو اضافه کردم؟ چون در مصراع دوم التفات رخ داده یعنی تغییر ضمیر از مخاطب به غایب؛ که بدون واسطه در این بیت خاص جالب نیست. حالا در مصراع بعدی می‌تونی بگی «نداد آن بوسه و فکرش ربود آرامشم یکسر».
(۳) مصراع اول بیت سوم در موضع «دارند» هجاش کشیدس. باید بلند باشه. حالا من یه پیشنهاد خوب دارم: «همه کس را تمنایی و هرکس را هوایی هست».
(۴) در مصراع «ملولم، خسته و حیران، رسیده بر لبم این جان» ؛ آقا این «این» و «آن» ها در شعر گاهی اضافن. مگر اینکه در سیاق شعر به اون چیزی که اسامی اشاره رو بهشون میچسپونی اشاره شده باشه. مثلا میتونی بگی: رسیده بر لبم جانم. وزنشم درسته.
(۵) مصراع «دلا، انگار امشب نیز نبینم روی زیبایت». اولا مخاطب باید معشوق عزیز باشه نه «دل». مگر اینکه بگی «روی زیبایش» که اونجوری مصراع بعدی رو هم باید تغییر بدی. ضمنا «نیز» زیادی کشیدس. بهتره بگی «...امشب هم نبینم روی زیبایت(یا زیبایش)».

یه چیز بگم؟! خیلی با استعدادی قدر خودتو بدون. به خاطر همین من این کامنت طولانی رو نوشتم وگرنه انقدر مزاحم نمیشدم. در پناه حق باشی. خیلی قدر خودتو بدون. اون کتابایی هم که بهت گفتم رو بخونیا😠😬😬😁😁😁😂😂😂😂
راستی تبلیغ نباشه هااااا. ولی اون وبلاگی که تو همین سایت درباره غزلی از ابتهاج نوشتم رو هم بخونی شاید خوشت بیاد😁 بالای صفحه اصلی سایت هستش. یدونه هم ته وبلاگا هست درباره سعدی اونم بخونی دیگه خوب خوب میشه😁