غوغای سبز

غوغای#سبز

ای پاره‌پاره گلویت
اندامت
به خنجر دشمن!
یا به اره!
تنت بر زمین
انداخته
به گودال
چنین قتلی
که کرده است
و چرا؟
به آتش کشیده است؟!
گودال قتلگاه
که چون خیمه‌ای‌ست
خیمه‌گاه او
و یارانش
دوستانش
و حتی برادر رشیدش
آی آه
همه سوخته‌اند
بدین ظلم
جهل بیکران
چرا؟
و کیست که مرا یاری کند؟
این گل‌بانگی‌ست
که می‌رسد به گوش
از سوختگان و سوخته در گودال
قتلگاه
جنگ دست لذت
با عزت و عصمت
سبزی و عشق
که گویی‌ست
زاده حیدر
سبزی اطهر
که چنین گشته است پرپر،
خون به جگر
آتش که فروکش کرد
در این عشق‌بازار
محشری که سوخته‌گان عاشق
به پا کرده‌اند
به جان بازی
که هنوز زنده است
پاکی و سبزی و آراستگی
و عشق پیروز است
به تمام بی‌حاصلی و خشک‌سالی
آنگاه که دود و آتش فروکش کرد
قتلان شاید!
نمی‌دانم!
عده‌ای وحشی؟!
نه!
بیخبر
حمله‌ور به گودال قتلگاه
چشم بی‌جان آنان را
در کیسه کردند
و به بازار بردند و فروختند
به اسم زغال
ما را سیاه کردند و خود ثروتمند شدند
بدین کار
آری این‌ست
حقیقت فرآیند
ساخت زغال
که منم زنده هنوز
تک‌درخت سبز این فلات
چناری به کنار
ایستاده،
نشسته
شاهد این
غوغای سبز
که شده سیاه
برای فروش
به بازار زغال...
هرچند که من هنوز
زنده‌ام اما
جنگل و سبزی
در خطر است
به تهدید تبر
که رهبر است
آنان را
برای سود
آی انسانی
که رفته‌ای
در حیله بازی
یا صنعت زغال‌سازی!
به خود آیی
قبل از آنکه این جنگل سبز
شود بیابان
و در آن تنها بمانی...
با حسرت و آرزوی
هیهات مِنَه الذِّله...
که دیگر درختی نیست
و هیچ سبزی...