بی هوا

درود. شعر پر مضمون، زیبا و متفاوتی است. متفاوت به جهت بیست هجایی بودنش (پنج بار «مفاعیلن») و همچنین مضامین جالبش (تلسکوپ هابل جالب ترینش بود!). فقط چند نکته باید رعایت شود. اول اینکه وزن چند مصراع مشکل دارد که می‌توان آن‌ها به دو دسته تقسیم کرد: دسته اول مصراع‌هایی که یک رکن کامل مفاعیلن (۴ هجا) کم دارند (مثل مصراع ۵ ، ۷ و مصراع ۱۱) و باید طولانی تر باشند. دسته دوم، مصراع هایی که دارای سکته‌های قبیح عروضی هستند یا هم هجا کم دارند هم سکته دارند. مثل مصراع نهم که هم کوتاه است و هم در «خداوند مصلحت دانست» در موضع «وند» در «خداوند» به جای هجای بلند یک هجای کشیده آمده. مثلا اگر بگویید «خدا این مصلحت...» بهتر است و اگر به جای «دانست» ، «داند» بیاید بهتر است.
استفاده شما از مضامین جدید خیلی خوب است ولی بهتر است در مدیریت آرایه‌های ادبی بیشتر دقت شود.