مرد تنهای شب

آمدی و از کوچه دلتنگی ما گذشتی
بی وفا
نگفتی اینجا
یک نفر تنها
به انتظار لبخندی دل خوش است
آری من مرد تنهای شبم
یکه و دلخسته
بریده از روزگار
فرو رفته در اتاق تنهایی
شب تا صبح
برای گذر از تاریکی
و تمام شدن سیاهی
 گاه از پشت پنجره
ستاره ها را می شمارم
بلکه در این سکوت
دوباره زمزمه
و هم آوایی تو را بشنوم
چون من مرد تنهای شبم
دیوان شعر من
پر است از واژه های تنهایی
آن هنگام که در کنجی دنج
 قلم شاهد اشکم بود
وقتی از تو می خواندم
با آه و زاری
برایت صد قصه می سرودم
در آن دم و آن لحظه
دیگر جیر جیرک نیز خاموش بود
و مرغ شباهنگ با هر بیتی
سر می تکاند و حق حق می کرد
او نیز با من هماهنگ بود
چون می داند
من مرد تنهای شبم...