نقش عشق

در آسمان دریا ستاره ای درخشان
چشمک زند به دنیا، وقتی شود نمایان
گل‌های مریم اینجا بوی بهشت دارد
بخشیده عطر خوبی، هم  باغ را و بستان
نقشی کشیده از عشق، یزدان درونِ سینه
از دست پر ز مهرش آکنده عطر مرجان
رودی روان کشیده بر بوم زندگانی
حس می کنی خدا را وقتی شود خروشان
آیینِ عشق ورزی نزد هنروران است
می خواند این نوا را هر بلبل خوش الحان
بخشد به هر فرشته شوق پرستشش را
بالاتر از ملایک باشد مقام انسان
گر در زمین بگردی نقش خدا بجویی
از ابر تیره گیرد او قطره های باران
راز شکوفه های گیلاس را که داند؟
از شاخه ی درختی کو بوده خشک و عریان
در کارگاه خلقت گر بنگری به دقت
بیهودگی نبینی حتی برای توفان
باشد همه ثناگو، در دل فقط خدا جو
از ماهیان دریا تا مور در بیابان
هشیار گر نگردی ره بر خدا نپویی
کهتر شوی علیما از ریگ خشک و بی جان