حال خوش

حال خوش
هــر دم  از آن دلــبر جانان ثـــمری می رسد                                
 تا به  دل عاشـــق مـن زو خـــبری می رسد
گــرچه هـمه در به دراند در پــی او عاشــقان                                            
عاقـبت این رنج ســفر را حــضری می رسد
گر چه لب از رنج  فــراقش همه بــربسته اند                           
وصل وی  و نــوبت لعل  و شـکری می رسد
پــرده مـدر غــنچه ی نشکـفته، گـــریبان بدار                               
باد صــبا می وزد و نـغـــمه گـــری می رسد
گرچه کنون شب شده درحلقه ی مویش اسیر                    
جـــلوه کند نــوبت شب را ســحری می رسد
حال خـــوشم حاصل و شد کــوکب بـختم بلند
در  دلــم افــتاده  که  امشب قــمری می رسد -(دیوان مظفر جوینی، موسسه علمی فرهنگی جهانکده)