رزق دستان

دیرگاهیست که دستت ؛به سرم شانه شده
دل تنگم به هوایت ؛راهی خانه شده


دل من در طلبت؛ روز و شبان در غلیان
ز کفم رفته دگر؛ عنان و دیوانه شده

چو ببندم دیده را؛ رخ بنمایی آشکار
ضرب دل در شوق تو؛نعره مستانه شده

انتظار و شوق دیدار؛ مرغ دل را میکشد
بهر دیدارت مرا ؛این قاب در لانه شده

روزی از ره میرسی؛ با باد پاییزی و دل
در طواف روی تو؛ چون شمع و پروانه شده

چون که در بر گیردت؛ دستان رسد بر آسمان
چون تو را دارد به بر؛ با فَّر شاهانه شده

پادشاهی؛ بر دو عالم؛ پیرو راه انا الحق
چون که شد خَرَّ صَعِقاً؛ عشق جانانه شده

چون تو رزق او شدی؛ او بر جهان افسر شده
آیت حقی تو او را؛ عشقت افسانه شده