الهی شکر

سلام و درود و احترام
با آرزوی سلامتی برای استادسیّداحمدی زاده مدیر عزیز سایت شعرناب

دلگویه ی گسترده اندیش ِ خوبی است .
در بحر هزج مسدّس.
با ردیف ( است ) و در دعوت به شُکر الهی و حمد یکتاپروردگار لایزال صاحب نعمت که به قول سعدی :

از دست و زبانِ که برآید‌ ؟
کز عهده ی شُکرش به درآید


و به قول حقّ پیامبر اکرم حضرت محمّد(ص) :

\\\" لا اُحصی ثَناءً عَلَیک اَنتَ کما اَثنَیتَ عَلی نَفسَک\\\" .

خدایا ما هرگز قادر به شُکرگزاری و شمارش نعمات بی شمارت نیستیم و تو همان‌گونه ای که خودت ، خودت را ثنا گفته ای

و به قول سوره ابراهیم :

( لَاِن شَکَرتُم لَاَزیدَنَّکُم ؛ شکر و سپاسگزاری باعث برکت و ازدیاد موهبات الهی است) . که تلمیحِ آیه‌ی مذکور را در بیتِ ماقبلِ آخر به زیبایی آورده اید.


فقط دونکته مهم در این شعر کوتاه ولی دلنشین به نظرم می رسد که خلاصه و سریع می نویسم :

- شعرتان محتوای زیبایی دارد مزیّن به صنعت ادبی ایجاز است و جزو ادبیات تعلیمی ست ؛ ولی به جهت ساختاری ، قوافیِ آن اغلب درست نیستند و دارای الف و نون الحاقی اند و به بازبینی و ویرایش‌تان منتظر :


عاشق + ان / عارف + ان /زاهد+ ان / عابد+ ان /


- در قافیه‌نویسیِ اشعار ، اصل بر آوردنِ واژه‌ی مستقلِ قاموسی است نه مشتق .


- واژگانی مثل ( روح و روان) تقریباً هم معنی اند و اگر یکی را حذف و جایگزین نمایید بهتر است تا از حشو بدور باشد.

- درد و دردمندان باز هم تکرار است :

- بُوَد مرهم ( برای) دردمندان .



- پی‌نوشت : در دستور زبان فارسی ، مَصدرِ ( گذاشتن با گزاردن ) متفاوت است چه در نوعِ نگاشتِ حروف و چه در ارائه‌ی معنای مستدل و مستقل ؛

- گزاردن به معنای اداکردن ، اقامه کردن است : مثل :
سپاسگزار ، شُکرگزار ، احترام‌گزار ؛ نمازگزار ...


- گذاشتن : به معنای ( قراردادن و نهادن) است .
مداد را روی میز گذاشت .
نان را در سفره گذاشت .
توپ را آهسته روی زمین گذاشت .

بنابراین توضیح ، نوشتن عبارت ( سپاسگذار) با حرف ذال به هیچ وجه درست نیست و بایست به صورت (سپاس‌گُزاری ) آن را نوشت .


قلمِ نیک اندیش‌تان نویسا
سلامت و دلشادباشید و سرافراز