حوض و ماه

من آن حوضم به دل دارم نگار ماه
ولی دستم ز آغوشش بود کوتاه

چو این نامحرمان دیوانه ام گویند
نهان در دود سیگارم برآرم آه

به آن جرمی که مست از چشم او هستم
ز چشمش رانده و دورم از آن درگاه

بگو در من نشوید دست و رو باران
که بر هم می زند تصویر آن دلخواه

دلی خوش کرده ام با شوق دیدارش
به تصویری که می آید به دل گه گاه

در آغوشش کشم هر شب به سر مستی
اگرچه دستم از دامان او کوتاه

۱۴۰۲/۱۲/۱۵

همکلامی با دوستی که دوستش می داریم و می داند و می فهمد درد دل را بی آن که بگوییم، گاهی موجب می شود که سر ذوق بیاییم و به کوچه پس کوچه های خلوت خویش سری بزنیم، شاید یکی شاعر شوریده دوره گرد پیری از آن خلوت بگذرد و زمزمه ای کند و سوغاتی دهد. امروز هم با دوستی دمی فارغ از قیل و قال ها سخنی گفتیم و سر ذوق آمدیم.