گم کرده راه

سخن با من بگو، ای بلبلِ مَست
که گویم پاسخ‌ات را از همان دست

چنان آتشفشان، از داغِ عشقت
درونِ سینه‌ام، آتش نهفته ست

تو لیلی باش و من مجنونِ خاموش
دلِ من با تو عهدی از ازل بست

برایِ دیدنِ محرابِ چشمت
دلم با قصدِ قربت، با تو پیوست

در این برزخ که پایانی ندارد
چراغِ رهنمایِ صبر، بشکست

بیا دستم بگیر و منجی‌ام باش!
مگر گُم کرده راهی غیرِ من هست؟