دیدار

سلام
شعری زیبا خواندم؛ سپاس.
ــــــــــ
وزن شعر فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن [ں ں ـ ـ / ں ں ـ ـ / ں ں ـ ـ / ں ں ـ] است که در رکن آغازین همۀ مصاریع فاعلاتن آمده است بجای فعلاتن؛ به قاعده.

به مصراع زیر توجّه کنید:
«از همه دور و تمنّا کنم هم‌صحبتی‌ات»؛
چنانچه میمِ «کنم» را به سکون بخوانیم، سخن از وزن شعر به اندازۀ یک هجای کوتاه بیرون خواهد رفت؛ چنین:
از (ــ = فا) هَ (ں = عـ) مِه (ــ = لا) دو (ــ = تن) / رُ (ں = ف) ت (ں = عـ) من (ــ = لا) نا (ــ = تن) / ک (ں = ف) نَمْ (ــ = ؟) هم (ــ = لا) صح (ــ = تن) / ب (ں = ف) ت (ں = عـ) یَت (ــ = لن).
چنانکه ملاحظه می‌شود نمی‌توان میمِ «کنم» را به سکون خواند زیرا در این صورت هجایی بلند بجای هجای کوتاه نشانیده می‌شود؛ بدون تدارک و ترمیم.
و از سوی دیگر، این میم را نمی‌توان در «هم» (از «هم‌صحبتی») ادغام کرد زیرا در این صورت لازم می‌شود که هایِ «هم» حذف شود، که نمی‌توان. پس ناچاریم که چنین بخوانیم:
از (ــ = فا) هَ (ں = عـ) مِه (ــ = لا) دو (ــ = تن) / رُ (ں = ف) ت (ں = عـ) من (ــ = لا) نا (ــ = تن) / ک (ں = ف) نَ (ں = عـ) مَمْ (ــ = لا) صح (ــ = تن) / ب (ں = ف) ت (ں = عـ) یَت (ــ = لن)؛
و این بیرون از قاعده است. در فرصتی این مصراع را ویرایش بفرمایید.
موفّق‌تر باشید.