گوش می کنم

سلام و عرض ادب

شعری زیبا و ارجمند است؛ سپاس.
ــــــــــ
یک نکتۀ وزنی:

«من سازهای ناز تو را گوش می‌کنم
هرچه که گذشته را فراموش می‌کنم
...
از این به بعد به جای هر باده‌ای فقط
صهبای جام چشم تو را نوش می‌کنم
...
مغبون و پابرهنه ازین شهر می‌روم
تقدیر هرچه که شد در آغوش می‌کنم
...»

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن [ـ ـ ں / ـ ں ـ ں / ں ـ ـ ں / ـ ں ـ]؛ با تغییر ارکان => مستفعلن / مفاعلُ / مستفعلن / فعل [ـ ـ ں ـ / ں ـ ں ں / ـ ـ ں ـ / ں ـ].

• در رکن دوم مصراع‌های زیر مفتعلن [ـ ں ں ـ] بجای فاعلات [ـ ں ـ ں] آمده است؛ یعنی شاعر یک هجای کوتاه را با یک هجای بلند جابجا کرده است (قلب):
«از این به بعد به جای هر باده‌ای فقط»
و
«تقدیر هرچه که شد در آغوش می‌کنم».

• امّا در رکن دوم از مصراع «هرچه که گذشته را فراموش می‌کنم» مفاعلن [ں ـ ں ـ] بجای فاعلات [ـ ں ـ ں] آمده است. و این چنان است که گویی رکن معکوس شده باشد یا آنکه شاعر یک هجا را از آخر رکن به اوّل آورده باشد ولی این تغییر در اثر اعمال دو قلبِ پیاپی پدید آمده است؛ به این شرح:
یک بار دو هجای نخستین فاعلات [ـ ں ـ ں] جابجا شده و مفاعیل [ں ـ ـ ں] بدست آمده است و بار دیگر دو هجای پایانی فاعلات (که در اینجا با دو هجای پایانی مفاعیل مطابق هست) جابجا شده و در نتیجه رکنْ مفاعلن شده است بجای فاعلات. این کار، یعنی بکار بردن دو قلب متوالی، آن هم در یک رکن، سبب سکتۀ محسوسی شده است که به گمانم خوشایند خاطر ذوق‌پرورده نیست.
شاعر و ناب بمانید.