تلخ وش

درود
نمایشگاه ساختارشکنی و پارادوکس است این شعر ارجمند، با ترکیباتی جاندار:
هاتف معمولاً دارای بار مثبت است مثل هاتف آسمان یا آسمانی، هاتف جان، هاتف حقیقت، هاتف جام، هاتف خمخانه، هاتف دل، هاتف دولت، هاتف راه، هاتف رضا، هاتف سبزپوش (خضر)، هاتف سحرگاهی، هاتف سر، هاتف صبح، هاتف عزّت، هاتف عشق، هاتف غیب یا غیبی، هاتف قدسی، هاتف لامکان، هاتف مشکل‌گشا، هاتف میخانه یا میکده، هاتف مینا، هاتف همّت، هاتف نوروز و جز آن:
هاتف آن روز بمن مژدۀ این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند؛
امّا در اینجا «هاتف جور و جفا» آمده است.

قایقِ کاغذیِ درهم‌شکسته (قایق کاغذی شکستنی نیست)، ویترینِ تندِ پوزخند (نه: ویترینِ پوزخندِ تند)، پیر و چروکیده‌ای تلخ‌وش‌چهره (که) عصابدست و پای‌لرزان راهیِ قافِ سنگِ خاراست (مدام!)، بستنِ درِ متروکِ کارگاهِ بن‌بستِ دنیا (نه: کارگاهِ متروک...)، ترک بستنِ لب کویرم (نه: کویرِ لبم)؛
انبوهی از تو، صبرِ سنگدل‌صفت، در صفِ نوبتِ یک لبخند بودن...
شعری پرمایه است؛ دست مریزاد.