رسم زمانه

عجب رسم بدی داری زمانه
گمان دارم که بی‌کاری زمانه
نباشد درمرامت هیچ عهدی
مثالِ شخص بی‌عاری زمانه
گرفتم داده‌ای روزی تو بسیار
دگر روزش طلب‌کاری زمانه
اگر وابسته گردد کَس بجایی
تو استادی، فراق آری زمانه
گرو باشد دلی پهلوی دل‌دار
کجا تابی؟ جفا کاری زمانه
نباشد هیچ رحمی توی کارَت
تو مجنونی و بیماری زمانه
به آئینت نباشد نیک‌خواهی
تو خود سرتر زِاشراری زمانه
همه نیک و بدت ادغام گشته
براین محور تو پرگاری زمانه