ریشه

هیچ جوره دیگه درست نمی شه
وقتی یه جوون طبر خورد به ریشه ش
ریشه که بره تن خشک می شه
مثل یه درختی که دیگه سبز نمی شه
هر فصلی میاد دیگه روش اثر نداره
درختی که ریشه نداره چوب یا ذغاله
هر بار که اومد برگ بده ثمر دوباره
نور خورشید انگار سوزوندش اثر نداره
آری که جوانی اش رفته اون بیچاره
هی منتظر بارون رحمته که دیگه نمی باره
خشک سالی تو زندگیشه سال ها
مثل قصه یوسف و کنعان به مولا
هرچند که تو قصه یوسف عزیز مصره
این قصه برای جوون ما که بلعکسه
نه عزیز شده نه گذرونده خشک سالی
نه داره زلیخایی برایش بکند گریه و زاری
نه تعبیر خواب دارد نه موهبت الهی
این جوون دیگه خواب نداره افتاده تو چاه بلایی
نه رهگذریست بخواد اون و دربیاره
نه ستاره ایی اون توی آسمونا داره
نه زیبای خلقته نه تو قصر چنانی
نه دستی براش بریده شد نه پر کاهی
این گونه جوانی می کند از بام افتاده
با ریشه خشکیده و این زخم زمانه
افتاده زمین و رهگذرهای پیاده
مینویسن روی تنش یادگار بمانه
آه از این جوانی که دیگه ریشه نداره
هیچ امیدی این جوان به زندگی نداره