ضمن تبریک ولادت باسعادت اسوۀ تقوا و رشادت وعدالت،حضرت علی (ع) و نیز روز پدر،به تمامی پدران ،سرودۀ زیررا تقدیم میکنم به تمام مردانی که سعی کرده اند منش وراه علی را رهرو باشند حتی اگرنتوانسته اند.
یاد علی(ع)
از«علی» گفتند وگویند،بارها
هم مریدانش ،وَ هم ،دلدارها
آن بَرَد نام علی ، بی ادّعا
وان دگر یادش کند، درکارها
(از علی آموز اخلاصِ عمل)
شد مَثَل در کوچه وُ بازارها
صوفی ودرویش وزاهد جملگی
از علی بس گفته اند ، گفتارها
هرکه در زعمش بَرَد نام علی
تا که چیند میوه اش از دارها
پور ِسفیان وعبید ابن زیاد
نام اورا می زنند "بر" دارها
سردرِ ِدکانِ هر ، شیدای او
یا علی! رخشان چونورِجارها
هرکه درکارش گره افتد کمی
نام پاکش را زَنَد در جارها
نان و شیر کودکانِ بی پدر
میرسد با یاد او، از جارها
نام او از هر لبی جاری شود
تا دهد" شافی"،شفا،بیمارها
جای اوبرلب که نه،دردل بُود
خاطرش افتاده در پندارها
ما که مست بادۀ خمرش بدیم
یاد اوست در سینۀ هشیارها
هر که دم زد از«علی»باورمکن
بایدش اِفشا شود ، کردارها
سِکّه های سیم وزرازعدل وداد
می زنند با نام او ، خروارها
شافعِ محشر علی باشد، ولی
بین، شفاعت میکند، مکارها؟
جز«علی»کس،عدلِ حق جاری نکرد
هر که گوید ، نیست دراین معیارها
گفته را"گمنام"سر آور بس است
چونکه یادش می دهد زنهارها
"گمنام"8/8/91