باران نمی گیرد

    باران نمی گیرد
دوباره روی ماه افسرده است و جان نمی گیرد
ز خشم ابر تیره چهره ی خندان نمی گیرد

گلوی آسمان را می فشارد بغض جانسوزی
هوا آبستن است امشب ولی باران نمی گیرد

به هر در میزنم ای دل بیابم راه درمانی
تو را این دردها اما دمی پایان نمی گیرد

مدار زندگی هر لحظه بر ما سخت می چرخد
ولی یک لحظه هم بر کام ما آسان نمی گیرد

نهالی را که یک عمری به آب دیده پروردم
سراغ از باغبان پیر این بستان نمی گیرد

تنِ رنجورِ تاکِ تشنه ی تیرِ تبر خورده
دگر بوی شراب ناب تاکستان نمی گیرد

سر آمد مهربانی ها محبت گشته افسانه
چرا مهری غبار از چهره ی آبان نمی گیرد؟

از آن دم که پریده از سرم سودای سر مستی
سر شوریده من هم دگر سامان نمی گیرد

نفس اندر گذرگاه گلویم گشته زندانی
دگر آه گدایان دامن سلطان نمی گیرد

خلیده خار زهر آلوده بر پای غزلهایم
بدستان "یگانه" این قلم جولان نمی گیرد

#امیر_وحدتی_یگانه