دکلمه ای از غزلیات شمس تبریزی(مولانا) تقدیمتان
بی همگان بسر شود بیتو بسر نمیشود
داغ تو دارداین دلم جای دگرنمیشود
دیده ی عقل مست تو چرخه ی چرخ پست تو
گوش طرب بدست تو بیتو بسر نمیشود
جان زتو جوش میکنددل زتو نوش میکند
عقل خروش میکند بیتو بسر نمیشود
جاه وجلال من تویی ملکت ومال من تویی
آب زلال من تویی بیتو بسر نمیشود
گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی
آن منی کجا روی بیتو بسر نمیشود
دل بنهند برکنی توبه کنند بشکنی
اینهمه خود تو میکنی بیتو بسر نمیشود
بیتو اگر بسر شدی زیر جهان زبر شدی
باغ ارم سقر شدی بیتو بسر نمیشود
گر تو سری قدم شوم ورتو کفی علم شوم
وربروی عدم شوم بیتو بسر نمیشود
خواب مرا ببسته ای نقش مرا بشسته ای
وزهمه ام گسسته ای بیتو بسر نمیشود
بیتو نه زندگی خوشم بیتو نه مردگی خوشم
سرزغم تو چون کشم بیتو بسر نمیشود
هرچه بگویم ای سند نیست جدا زنیک وبد
هم تو بگو بلطف خود بیتو بسر نمیشود
خاک پای عزیزان...همایون فتاح...رند
درودبرشما جناب فتاح
انتخاب زیبایی بود برای دکلمه
وبسیارزیباهم اجراکردید
خسته نباشید بزرگوار