مویه کنان

از حرم تا به حرم بود صفای عجبی
نینوای عجبی کرب‌وبلای عجبی

کربلا وادی عشاق حسین ابن علیست
بارگاه عجبی  بود بنای عجبی

زائر حضرت او پای پیاده در راه
راهیان عجبی  حال و هوای عجبی

بین راه از ملل مختلف آید به نظر
عاشقان عجبی  شور و نوای عجبی

عشق سردار شهیدان همه را وصل کند
واصلان عجبی  میر ولای عجبی

موکب و خیمه زوار حسینی بر پا است
خادمان عجبی  صحن و سرای  عجبی

گر تو خواهی که بدانی ز حسین منزلتی
اربعین رو تو نگر شأن‌و عُلای  عجبی

هر یکی از پی درمان، طبیبش جوید
درد های عجبی هست و دوای عجبی

یادم آمد ز حسین سبط نبی در عاشور
ماجرای عجبی دشت بلای عجبی

إرباً إربا شده از ظلم عدو اکبر او
نوجوان عجبی چهره گشای عجبی

تیر سه شعبه درید حلق علی اصغر او
نو نهال عجبی تیر فنای عجبی

آه از آن دم که جدا گشته سراز پیکر شاه
جسم وجان عجبی راس جدای عجبی

خواهرش از غم او صیحه زنان مویه کنان
گریه های عجبی داشت نوای عجبی

گشته دستان ابوالفضل ز کتفین جدا
قهرمان عجبی مرد وفای عجبی

آتش ظلم زدند قوم بد اختر به خیام
شعله های عجبی دود و فضای عجبی

بر فرس روی شهیدان زجفا تازیدند
مرکبان عجبی ظلم وجفای عجبی

عترت سرور مظلوم حسین گشت اسیر
راضیان عجبی قدر وقضای عجبی

سامعا آی و نگر قطعه‌ی از خلد برین
جایگاه عجبی  خلد نمای عجبی

دشمن آل علی مسکن شان در دوزخ
دوستداران علی زیر لوای عجبی
۲۲- ۵- ۱۴۰۲