حیرت

درود علیک به همه نابیون عزیز..😊
استاد سخاوتمند می‌دونم که تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف ااا مگر اسباب بزرگی همه آماده کنم تا پنجره سبزی بگشایم.. و هنوز هم اسباب بزرگی آماده نکردم..😁 ولی مدیر مهربانی چون شما و استادانی فروتن جسارت ِ گرین‌ویندوی مرا به بزرگواری خود می‌بخشند..🤓
ایسپاسگزاررم..🙏🙈
چنانچه صلاح ندانستید گرین‌ویندو بماند، زحمت پیام عادی شدن با شماست.‌.😊

و اما بعد...
شعر *حیرت* در قالب سپید.. از دوست و خواهر مهربونم باااانو آرامش عزیز..💚

خواهر قشنگم.. مفهوم بسیار زیبا و دغدغه‌مندانه بود و ایده مبتکرانه و قشنگ.. اما متاسفانه در اجرا چندان موفق عمل نکردی..
ابتدا و میانه شعر.. نسبت به پایان آن.. بد نیست و تاحدودی وضعیت قابل قبول‌تری داره..
به ارتباط بین عناصر توجه کنید..
شعریت اثرتون کمه و به سمت نثر می‌ره..
می‌تونست خیلی بهتر از این باشع..😊
ولی در کل ایده‌های خوبی برای نوشتن دارید و پشت‌شون اندیشه سبزی خوابیده..🤓

بریم سراغ شعر؟🤔
امیدوارم آزرده‌خاطرت نکنه..😊

بند اول نوشتی که؛
مردد میان زمان غلت می زند
گاه به پشت سر نگاهی از سر حسرت
گاه به پیش رو از روی وحشت
جیغ می کشد.

واژه غلتیدن خیلی جالب نیست. به دو علت.. یکی اینکه در حالت غلت زدن، واقعنی چطور میشه به پشت‌سر و پیش‌رو نگاه کرد؟
دوم اینکه در انتهای شعر از دویدن حرف زدی..
غلت و دویدن.. دو واژه‌ای هستند که در شعر گیج و سرگردانند، در حالی که نمی‌دونن به هم ربط دارند..
شما می‌تونستی بنویسی..
مردد، در زمان می‌دوید!
که تصویر شعر هم واضح‌تر بشه و ارتباط معنایی قوی‌ای بین ابتدا و انتها برقرار بشه..
در ثانی دویدن با واژه *ماراتن* مراعات نظیر داره...

گاه به پشت سر نگاهی از سر حسرت
گاه به پیش رو از روی وحشت

این دو خط خوب بودند.. رو و روی جناس‌ناقص افزایشی داشتند و بِهم چسبید..🤓 آهنگ ریزی هم داشت..

جیغ می‌کشد...
خوب چرا انقد ساده؟ 🤔 ترکیب‌سازی می‌کردی.. البته برای اینکار نیاز داره که یه کوچولو دو خط قبل رو ویرایش کنی!... تا ترکیبت خوش بشینه!..

صدا های مبهم
دنگ ،دنگ،دنگ
همراه همیشگی
ساز می زنند وبا زیرکی تمام
مغز را وادار به سکوت و اجبارمی کند

این صداها منظورت مربوط به جیغ کشیدنه؟؟
یا آواهای ذهنی منظورته؟
اگع اولی باشه که به نظرم حشوه.. چون جیغ همراه با صداست..
اگر هم دومی مدنظر باشه که بنظر من خوب وارد شعر نشده.. ارتباط خوبی با این قسمت برقرار نکردم و فقط صنعت تشخیصش خوب بود..
مغز.. واژه شاعرانه‌‌ای نیست.. جایگزینی بیاب..🤓
و اینکه اجبار می‌کند.. باید اجبار می‌کنند باشه.. بر اساس فعل می‌زنند...
این *و* بین سکوت و اجبار.. هم اضافه‌ست!
مغز را وادار به سکوت ِ اجبار یا اجبار ِ سکوت می‌کنند! این مدلی که شما نوشتید.. توی ذهن خواننده سوال پیش می‌آد که دیگه بغیر از سکوت، اجبار دیگری هم در کار است؟ و اون چیه؟ که نشانه‌ای ازش نیست..

وباز می لولد در پستوخانه ی ذهن
صدا های عجیب
ونگ،ونگ،ونگ
زنگ خطر
آژیر قرمز
بوق ممتد

دوباره همون رو اینجا تکرار کردی؟
بندهایی که هیچ سرنوشت مشخصی در شعرت ندارند.. و بنظرم همون جیغغغغغغ.. کار خودشو کرده بود..
از اینا هم که بگذریم..
نوشتن یکی از این عبارات، کافی بود و بقیه حشو..
اما نه به شکل ساده.. 😎 مثلا از آرایه تشخیص برای آژیر خطر استفاده کنی.. یا هر چی خودت می‌پسندی..

***ببینم..🤨 توی دلت که نمیگی.. جیز جیگر بگیری دختر؟..😂
امروز روز ذره‌بین شاهزاده‌ست؟..⚔️🤪
بی‌شلوغ باش.. فقط بخون..🤓 (یادم بنداز بعداً خاطره بی‌شلوغ رو بگم..)🤭 ***

و اما بعد..
سراسیمه خود را به انتهای زمان می‌رساند.
توقف ممنوع!
در تلاطم امواج افکارش..به دنبال شروع، صدای ایست.
ضعف تالیف داره دختر..
اینجا داری می‌گی.. توی فکرش داشت به شروع فکر می‌کرد که یهووو صدای ایست شنید..
اولا که شما نوشتی؛
سراسیمه خود را به انتهای زمان می‌رساند.
یعنی اصلا شروعی مطرح نبود.. تو داری می‌ری به انتها.. شروع کووو؟
درثانی.. منظورت از ایست.. توقف ممنوع؟🤔
ولی معنی توقف ممنوع یعنی.. برو.. حرکت کن.. درسته؟ فک نکنم معنی ایست بده؟
و اگه این چیزی که گفتم نبود.. کی ایست زده شد؟

زیر لب چی زمزمه می‌کنی؟.😂⚔️ گفتم که بی‌شلوغ..🤓


نگاهش را به دیواره ی چاه می کشاند.
عبور می کند تمام صحنه های پر از تشویش
وسخت ودلهره اور ..
در زمین فرو می رود دریچه ی عقل!!!!
سوال پشت سوال
کسی هست این حجم از سنگینی باور را تاب بیاورد؟
وسقوط اخرین مرحله از این بازی
در بی وزنی محض سرگردان وبه دنبال حقایق
انگشت حیرت به دندان می گزد !
پایان ماراتن...

در این بخش.. از آیای معروف استفاده کردی ولی بطور نامحسوس.. حواسم هَ..😁 مُدی که دوستش ندارم..🤭

بسیار نثروار بود.. فقط دو جا آرایه داشت..
در زمین فرو می رود دریچه ی عقل!!!! 👏که باز می‌شد زیباتر بنویسی.‌.
انگشت حیرت..👏

و انتهای ماجرا..

باخت باخت باخت
کل مسیر را به اشتباه دور زده بود
وحال اومی ماند ودنیایی از حسرت...
توقف گاهی بهتر از دویدن می کند
آگاه ضمیرفهمش را...

فک کنم یک باخت کافی بود..
باخت!
کل مسیر را به اشتباه دور زده بود..
اشتباه رفته بود.. بهتر نیست؟🤔
حالا این بماند..
اصلا نباید از اشتباه حرف می‌زدی.. وقتی شخصیت قصه ما سقوط کرد.. واضح که مسیر رو اشتباه رفته بود..
پس یه جورایی حشو محسوب میشه..😊
توقف گاهی بهتر از دویدن می کند
آگاه ضمیر فهمش را...؟؟🤔🤔🤔
الان که دوباره این قسمت خوندم انگاری در خوانش، درست دقت نکردم و یکی از دلایلش اینه که کلمات رو خوب نچیدی..
توقف، گاهی بهتر از دویدن
می‌کند آگاه
ضمیر فهمش رااااا..

ولی باز پایانی نیست که راضی‌کننده باشه..


حالا می‌تونی سرم داد بکشی.. آهااای نفس‌کش..😂
جان جدم حضرت آنتوان دوسنت اگزوپری بزرگ قَسَمِت میدم.. دعوام نکن.. من دختر خوبیم.. فقط خواستم خودمو محک بزنم.. چیزهایی که نوشتم.. کاملا برداشت‌های شخصیه و ممکنه غلط باشه..🤐
پس جای امیدواری هست به شعرت..🤓

در کل تلاشی که برای نوشتن داری ستودنی‌ست..👏👏👏 آفنه..🤓🥰
سلامت و ثروتمند باشی..💘🤗