دیده را نادیده دیدن

کاغذی پاره کنارجاده مرد باران را خواند دوسه خط حرف زد و هیچ نگفت جوهر از درد قلم را پرکرد دردم این بار چنین پرده برداری شد *دیدن نادیدنیها دیدنیست دیده را نادیده دیدن کاروبار دیده نیست!* به زمان آویزان کردم این پرده ی دل بخودم طعنه زدم پرده بردار دل من چه کسی خواهدشد... پسری ده ساله که سیاه از اثر سیلی بود دختری هم که هنوز هشت سالش نشده دست در دست نسیم چشم در چشمه اشک گل و فالی در دست مژه ها اشک فشان خانه ز دل ویرانتر گفتم آری گفتن ناگفتنی بشنیدنیست دیدن نادیدنی ها دیدنیست دیده را نادیده دیدن کار وبار دیده نیست... پرده بردار ز چشمان وببین پرده نشین سهم تو شعرسپید عاشق ومعشوقت سهم من هم دردیست مردباران داند!