سوت قطار

هایکوواره:

دو سوی پنجره

اشک ها

قطاری به مقصد دور

هایکوواره 2:

ایستگاه قطار

سوت جدایی

اشک ها

سروش:

زندگی، رفتن است و ماندن نیست

چاره ای غیرِ دل سپردن نیست

غیرِ بُغضی کنار دیدن نیست

دل ناچار و یار و سوت قطار....

 

هایکوواره:
پارسی شده ی شعر کوتاه هایکوی ژاپنی است در شکار لحظه با کلمات ساده و معمولا دور از  آرایه های ادبی و ترجیحا با امکان خوانشیِ ژرف.
 هایکو(واره)، شعر مضمون کوتاه تصویری (مضمونِ بُرِشی) است یا به عبارتی: عکاسی با واژگان.

سروش:
شعری در اصل کوتاه با شاخه هایی گسترده؛ گاهی در وزن عروضی سنتی، گاهی با وزن آزاد (عروضی) و گاهی با تلفیق این دو (وزن پردازی پیشرو).
در سروش معمولا همه یا بیش تر لَخت های غيرپایانی، دارای قافیه (یا قافیه_آهنگ) اند و لَخت (یا لَخت های) پایانی به صورتی متفاوت (در قافیه، وزن یا ساخت) می آید.
استفاده از آرایه های ادبی (لفظی و معنوی) و امکان چند خوانشی یا ایهامی بودنِ معنا البته با تکیه بر  اصالت زنجیره ی معنایی از ترجیحات شعر سروش است. 
شعر سروش، در وزن، قافیه، ساخت، موضوع و... انعطاف پذیر است و به همین دلیل، برخلاف گونه هایی مانند پریسکه و سه گانی _ که آشکارا با هایکوواره مخالف اند_ در شعر سروش حتی می توان نمونه هایی هماهنگ با هایکوواره (سروش هایکووار) سرود هرچند در اصل، سروش، تفاوت فراوان با هایکوواره دارد (این انعطاف‌پذیری را نیز دارد که حتی به صورت هایکووار سروده شود).