سراب

لحظه به لحظه عمرِ من بی تو عذاب می شود
عقل اگر شود مگر قلب مجاب می شود؟
هر که شناختت مگر آدمِ قبل مانده است؟
زنده بدونِ زندگی زنده حساب می شود؟
بی نفست گمان مبر در دلِ جمع سرخوشم
خنده برای عاشقان مثلِ نقاب می شود
تیشهٔ مهرِ هیچ کس بر تو اثر نمی کند
کوهِ غرورِ هر کسی با تو خراب می شود
مستیِ عشق مرهمی بر غمِ روزگار شد
چشمهٔ چشم ها ولی مثلِ سراب می شود
دل به کسی نمی دهم بس که زمانه بد شده است
دست به دورِ گردنم عینِ طناب می شود
بر سرِ قلبِ بی غشم کم که بلا نیامده است
یک دو سه خط نمی شود چند کتاب می شود
روحِ اصیل و صادقت قرصِ من است و نیستی
گاه خیالِ بودنت باعثِ خواب می شود
🍀هواجان جاویدان🍀