ردپای کلاغ

سلام و درود استاد آزادبخت دانش پژوه

رمضان و روزگاران تان پُرخیر و برکت

این بخش از اثر فاخر و فخیم استاد آزادبخت گرانقدر - به نظر شخصی ام البته - مربوط به مقوله‌ی( رمزنگاری در ادبیات و هنر برای انیمیشن سازی) است و پیشنهادم باتوجه به بررسیِ سطحی و سریع ام از آثار موجود ایشان در سایت شعرناب و روحیه‌ی گرایش به روانشناختیِ دانش پروری شان در جهت هدفِ ( رو به سالم زیستن حرکتِ پویا داشتنِ جوامع )، این است که نگاره ها و دلگویه های ارزش آفرین شان را به شرکت های سینمایی بویژه مجموعه های انیمیشن ساز از طریقِ ( سازمان بسیج هنرمندان استانِ محل سکونت‌شان) برای ساختن آثار فاخر قابل نمایش در سطح جهانی ارائه فرمایند .

رمزنگاری بصورت بیانِ غیرمستقیم ، باایجاد کاراکترهای نمادین در قالب اشیاء و حیوانات ، برای خودش عالَمی دارد که در مقالِ کنونی ام وجداناً نمی گنجد . قصد فرار از نوشتنم هم یقیناً نیست به هیچ وجه ؛ بلکه حتّی اگر تمرکزِ کافی هم‌داشته باشم ؛ فعلاً نمی توانم حق مطلب را درین کلاس درس استادمان ، آنچنان که بایست ادا نمایم و شرمنده‌‌ی شما بزرگان می شوم . فقط به مثالی به عنوان کلیدواژه بااجازه همگی البته اکتفا می کنم و بقیه‌ی کار را و رازگشایی و تشریحِ متن را به دوستانِ نقّادِ کاربلد می سپارم : مثلاً کُمپانی والت دیزنی که می بینید در اکثرِ نمایش های ایشان ، ‌شخصیت های پرنسس ، از داشتن نعمت مادر محروم اند یا مادرشان گم شده است ؛ یا به جهان باقی رفته است که چنین روندی در این انیمیشن های مشهور دقیقاً برمی گردد به روحیه‌ی تجربه‌گرِ خودِ سازنده ی انیمیشن چون والت دیزنی در دنیای واقعیِ زندگانیِ خودش در حادثه ای تلخ در خانه‌شان مادر عزیزش را ازدست داده است و این تاثیرپذیری از واقعه‌ی مرگ ، روح سوگوارش را به یادکرد از مقام والای مادر در انیمیشن های بیکران زیبایش متبلور می نماید ( البته در حالتی کلی ناطق بودنِ یک هنرمند به سه شکل جلوه در اثرش دارد یا رویکرد به جامعه دارد و نگارنده‌ ناطقِ جوامع است یا درحالت دوم ناطق حالات شخصی و محیط اطراف زندگی خویشتن خویش است و یا اینکه درحالت سوم تلفیقی ازین دو کارکرد را در مصنوع ِ خویش نمایان می سازد) .

یکی از شاخصه های آگاهی و خرد استاد ارجمندمان در نگاشتِ آثارشان ایجاد فضایی برای خوانندگان یا مخاطبان اثر در جهت تدبر و ( به اندیشه واداشتن) خوانندگان در لایه های مفهوم پرداز و خط به خط آموزنده‌ی آثارشان در مواجهه با کاراکترهایی است که هر روز شاید ده بیست بار در پیرامون مان آن را به چشم ظاهر می بینیم ما هرروز کلاغ و مرغ و خروس و دیگر دوستان شان را زندگی شهری روستایی و ایضاً جزییات موجود دنیای خویش را می بینیم ولی به سادگی از آن در درگیر شدن با روزمرگی ها رد می شویم مقولاتی که اگر چشمِ تیزبینِ اندیشه و تفکر و تامل و درنگ را به اندازه ی مکثی حتی کوتاه معطوف ایشان بداریم به ابعادِ ادراک‌سوی پدیده های خالق یکتا بیش تر پی خواهیم برد . خودم هم برای مثال انیمیشن ( زوتوپیا ) را دلپسند و هوشمندانه پردازش از جمیعِ جهات می دانم که اگر زوتوپیا را ده بار هم ببینم بازهم کم است و بازهم نکاتِ ارزنده ای برای آموختن و فهم ِ سطوحِ منعکس جنبه های پرداختی اش توسط نویسندگان و سازندگانِ خردجمعی دارای ِ این انیمیشنِ الحق ارزشمند وجود دارد . درنهایت اینکه به نظرم تفاوت اصلیِ کارتون و انیمیشن این است که انیمیشن برای تمامیِ رده های سِنی و درجاتِ سطوحِ تفکریِ جوامعِ انسانی ساخته می شود برعکس کارتون که بیشتر متوجهِ قشر ویژه کودک و نوجوان است.

بازم العفو که تند تند نوشتم ناچاراً نه عمداً .



سلامت باشید و شاد و سرافراز