شبیخون به غم

وجود تو شبیخون زد به غم های جهان من
و کوچانده وجودت غصه را از داستان من

جهان من جهنم بود و پر بود از عذاب و درد
ولی با تو بهشتی سبز و خرم شد جهان من

نمیگفت این زبان چیزی به جز اندوه و آه اما
غزل میبارد هر ثانیه اکنون از زبان من

کلاغ آخر قصه به خانه میرسد آخر
که یعنی خوب خواهد بود با تو داستان من

مسیحای من بی جان و خسته دست های توست
حیاتش را به دستان تو مدیون است جان من

تویی تنها نیاز من برای زندگی کردن
هوای من شدی و آفتاب و آب و نان من