زخم ناسور

زخم ناسور
گاهی این دیده پر از دغدغه ی دیدار است
لابه ها دارد و می جوشد و همچون نار است
نوشخندت دل و دین، صبر و قرارم برده است
دیرگاهی شده قلب تو پر از اصرار است
باید از برق دو چشم تو فقط بگریزم
دل آشفته پر از وسوسه و افکار  است
مثل مژگان پر از ژاله ات از تنهایی 
زخم ناسور، نمک خورده و پر از خار است
کاش این مرتبه پروانه شوم تا بپرم
حیف، صد حیف نصیبم همه جا دیوار است