چراغ قرمز

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود

با سلام و عرض احترام آقای میرزادوست بزرگوار
زیبا بود
درود بیکران بر شما

سلام و درود جناب میرزادوست
کنارم جیرجیرکی
گامهای شب را می شمارد
زیباست
پیروز و دلشاد باشید

شاعر گرامی
شعرزیبایی بود
همیشه سرافراز باشید
درود بیکران

درودتان استاد میرزا دوست عزیز 🙌🌹🤞✨🕊️

بسیار زیبا ،دلکش،خواندم و حظ وافر بردم،پر مفهوم و چشمگیر،افرینها،درود بر شما 🪷👏👏🌱🤞🎉🍃💫⭐🌸🌸🌸💐💐🪴🧿🧿🧿🧿

درودی متقابل و عرض ارادت جناب دکتر مدهوش عزیز
سپاسگزارم از توجه و لطف شما
شاگرد نوازی می فرمائید
تندرست و موفق باشید

درود بر جناب میرزادوست اندیشمند و ژرف اندیش
شعری زیبا با تعابیری تلنگرآمیز خواندم از قلم نابتان
چقدر تصویرسازی خلاقانه و غیرتکراری ست:

چراغ قرمز چشمان و طعنه علف
سنگینی فراق و بی رمقی عقربه های ساعت
به وقت تو و طلوع آفتاب

به مهر یزدان بمانید تا همواره ناب بسرایید.

درودی بی پایان و عرض ارادت استاد زراعتی عزیز
ممنون از لطفتان
خیلی خوشحالم که نوشته ساده ام مورد توجه شما قرار گرفته
و بی شک باعث دلگرمی و افتخار شاگرد کوچکتان است
سلامت و موفق باشید

سلام ودرو د جناب میرزادوست عزیز

زیبا و بسیا ر

جالب بود

درود. بسیار زیبا و خلاقانه بود. و به نظرم قسمت دومش از قسمت اولش خیلی بهتر بود:
نمیدانم به وقت تو
آفتابم کی طلوع خواهد کرد،
اما خوب می دانی
از سنگینی فراقت
عقربه های ساعتم نای رفتن ندارند
و البته انسجام بهتری هم داشتند. این جسارت را کردم که بگویم شاید بشود قسمت اول یعنی
(پشت چراغ قرمز چشمانت
علف های زیر پایم طعنه می زنند..
کنارم جیرجیرکی
گامهای شب را می شمارد)

را اصلاح کرد و آن را هماهنگ تر و موسیقیایی تر و مرتبط تر با بقیه کرد؟ راستی من به ذهنم رسید که:
نمیدانم به وقت تو
آفتابم کی طلوع خواهد کرد،
اما «به وقتِ من»
(از سنگینی فراقت)
عقربه های «ساعت» نای رفتن ندارند
نمیدانم این بهتر است یا نه صرفا از ذهنم گذر کرد