درویش خاکسار

دریای پرطلاطم و امواج پرخروش
آتشفشان شوق ولی ساکت و خموش
کشکول پر ز هیچ و دل پر ز آرزو
تسبیح در دو دست و تبرزین به روی دوش
پس گرد کوچه های به ظاهر سپید شهر
اندر پی حقیقت نابی به جنب و جوش
مخمور باده ای که فزاید کمال را
عمرت بلند باد الا پیر می فروش
هر کس به مژده ای بدهد خیر تحفه ای
من جان دهد به تحفه پی مژده ی سروش
درویش خاکسار به دولتسرای شاه
آورده است دست گدایی برای شاه
از کمترین خاک به ربانیت سلام
از من به نور عالم روحانیت سلام
بوسه به وصله های ردای تو میزنم
بر پینه های دست و به پیشانیت سلام
تشنه گرسنه دست تهی کوله بار غم
من آمدم کریم به مهمانیت سلام
تنها خدا به صورت تو جلوه میکند
ای من فدای جلوه ی عرفانیت سلام
کانون نور همچو خدا ذات اقدسی
از من به ذات اقدس نورانیت سلام
من بنده ی مقام توام مرتضی علی
پرورده ی مرام توام مرتضی علی
سرها بر آستان تو گوی چوگان شوند
شیران نر ز هیبت تو چون سگان شوند
چون نام توست اول و آخر به هر ورق
در پشت نام تو همه عالم نهان شوند
آنانکه بر مدار تو دائم به گردشند
گمگشته ی هوای مکان و زمان شوند
جمع مرید بس که ز تو خیر دیده اند
بر غیر حضرتت همگی بد گمان شوند
اکسیر زندگی تویی ای بوده از ازل
پیران به ذکر نام تو هر دم جوان شوند
من خاکسار کوی توام پادشاه حسن
ای پادشاه حسن منم من گدای حسن
دور از تو در زمین و زمان پست میشوم
بی تو ز راه راهی بن بست میشوم
اما کنار کوی تو در رقصم و طرب
از خود برون و بی سر و بی دست میشوم
بشکن صبوح و جام که من مست دیگرم
یک یاعلی که میشنوم مست میشوم
من نیستم بدون تو گر کل هستی ام
با تو ولی ز هیچ سوی هست میشوم
مخمور یک پیاله ی وصل تو مانده ام
پس با نسیم وصل تو سرمست میشوم
آب حیات عطر ولای ابوتراب
اکسیر ذات عطر ولای ابوتراب
دور تکرر است چرخش اللیل و النهار
چون برق میرود پی پاییزها بهار
در روزمرگی به تبحر رسیده اند
این خیل بی تعقل مستان و هوشیار
جمعی بریده اند و گروهی جلوترند
جمعی پیاده اند و گروهی دگر سوار
هرکس به سمت خویش کشد این ردای سبز
سر در گم است شیعه و تزویر بیشمار
حبل المتین علیست در این بحر بی ثبات
حب علیست لشگر دشمن شکن ,قطار
در خواب باش شیعه که بیدار حیدر است
چون یار حیدر است و نگهدار حیدر است