دیالکتیک تنهایی

سلام..
باید اول دندون‌هامو نشون میدادم بعد سلام..😜

عرضم به حضور روحانی شما..😎
وقتی سخن از خرج احساسات برای همه می‌کنی به نوعی همه را درگیر احساسات می‌کنی.. فقط دوز احساس هر کس با دیگری تفاوت دارد اما درگیر هستند..
از طرفی یعنی می‌توان همه را درگیر احساسات کرد اما احساسی خرج نکرد؟..🤔
بعید می‌دانم مگر اینکه به شدت شخصیت کاریزماتیکی داشته باشیم..
که حتی نگاهشان ارتعاش ما را بالا می‌برد..مهربانی‌شان لبخند به لب ما می‌آورد.. فکر کردن به آنها ما را آرام می‌کند.. یأس و ناامیدی را از ما دور و یاد خدا را در وجود ما زنده می‌کند.

در کل.. کلاف سردرگمی‌ست.. سخن زیبای شما و جای برای اندیشیدن دارد..
شاد باشید..

درود شاعر گرامی
میلاد با سعادت اسوه صبر و تقوی ، مظهر علم، عزت، عدالت، سخاوت و شجاعت حضرت امیرالمومنین، علی بن ابیطالب علیه السلام ، مبارک باد

درود بر شما جناب صادقی گرامی
زیبا قلم زدید
عید بر شما مبارک

درودها سعید جان
هر جا که تردید داشتی بین یکم و دومی بنا را بگذار بر سومی وادامه بده هر آنچه را مقصود است

تقدیم به استاد صادقی بینا

درود بر جناب صادقی ارجمند
تفکربرانگیز سرودید با تعابیری مبتکرانه
خدای مهربان به اندیشه و قلمتان برکت دهد.

درود و عرض ادب و ارادت جناب صادقی عزیز
امیدوارم همیشه لبخندتان پیش در امد شادی های درونی تان باشد

سروده ای کوتاه و مبتکرانه و زیبا بود
درود بر شما

سلام استاد صادقی عزیز
چقدر سخت!
از یک منظر قرار دادن هر کلمه ای در کنار تنهایی خود متناقض می شود اینجا که همه در کنار تنهایی قرار گرفته است!
از منظر دیگر رویارویی یا تقابل یا تضاد بین همه و تنهایی وجود ندارد. تنهایی با هر چیزی و با همه چیز بی ارتباط و بی اعتناست

تنهایی را اگر باور کنیم به خودی خود یک مذهب کامل است برای اینکه ما واقعا تنهاییم هیچ کس حرف ما را نمی فهمد البته وقتی می گویم منظور این حرفهای ساده نیست که همین ها را هم اساسا کسی درک نمی کند منظورم حرف وجودی هر انسانی است. هر انسانی حرفی از خداست
و از این تنهایی می توان به خدا رسید و از خدا می توان دوباره به جمع و جماعت رسید
البته این هم یک واقعیت است که ما هم هیچ وقت نمی توانیم حرف وجودی یک نفر دیگر را درک کنیم
اگر می توانستیم دیگر من من نبودم و او او نبود، هر دو یکی بودیم و دوئیت نبود، یکتایی بود و دیالکتیک وجود نداشت
متشکرم

با سلام جناب صادقی
احسنت بر شما بزرگوار بسیار عالی

درودجناب صادقی بزرگوار
کوتاه زیبا و تامل برانگیزی بود
اتفاقا همه درگیر احساسات باشن که چیز بدی نیست!اکثر تنهایی ها واسه بی احساس بودن خیلیاس
نمیدونم من متوجه مضمون نوشته نشدم یا درکل نکته ی انحرافی داشت
هر چی فکر میکنم همه درگیر احساسات باشن حاصلش تنهایی نیست ...

دورد برشما زیبابود 🌺🌺

درود سعید جان صادقی
نبض قلمتان سبز

درود برشما جناب صادقی

سلام و عرض ادب آقا سعید صادقی عزیز و بزرگوار
هم شعرت ژرف بود و هم نظرات دوستان و پاسخ شما خواندنی.

عاشقِ همه بودن و معشوقِ همه بودن، در نهایت منجر به تنهایی می شود.

مؤید باشید.

سلام و درود برادر بزرگوار جناب صادقی عزیز
چندین بار شعرتان را خواندم؛درک و فهم این شعر خیلی
عمیق است....
من به شخصه معتقدم؛که عشق واقعی فقط باید متعلق به یک معشوقه باشد؛و اصلا در یک واحد زمان دو عشق در یک قلب به هیچ عنوان نمی گنجد؛
اما بنظرم من؛مهر و محبت کردن میتواند همگانی باشد؛
باید از خدا محبت گرفت و به دیگران محبت کرد بدون ذره ای چشم داشتی چرا که محبت را بابد از منبع آن یعنی خداوند دریافت کرد...
ولی واقعا عشق را نمی توانم همگانی بدانم؛و واقعا در آخر همان دیالکتیک تنهایی رخ میدهد..
ممنونم از این شعر فلسفی جالب شما...
در پناه امن الهی