ظلمت روشنایی

به شهر میرسی
صدای به گوش نمیرسید
تنها صدایی که بود
صدای گهواره خالی
کودکی در میان بیشه زار بود
اه که مال این شهر بود
کتابتان خالی
ذهن های زنگ زده از پیری
موسیقی در حال نواختن
سکوت
ادم هایی گمشده از راهی
طولانی
عشق کوچه های بن بست خیابان
بیمارستان های پر از زنده ها
و جنگلی برای بیداری مطلق
همه این کلمات بوی آشنا
به این فصل تازه رنگ ها میدهد
اینکه کسی نیست جز دیار
آشنایی مردن