امام رضا علیه السلام

تا که در ایران باشی مرگ ما باشد بشارت
نوکرت هستم رضا ، آرامشم باشد رضایت

دیگران را نیست علمی تا امامان دیگرانند
از شما دارد تشیع هم اصول و هم فقاهت

عالمان دیگر ادیان را خدایی ، هر که آمد
قبل صحبت کردنش رسوا شد افتاد او به لکنت

از گدایانی که داری رزق ما تامین گردد
می‌شود روزی موسی گرد و خاک آن عبایت

روزگاری در خیالاتم بدیدم کفر آمد
محضرت ایمان گردید او رسید آنجا به غایت

گرچه آقا پر ریایم قسمتم کن تا بیایم
رو به آن گنبد بگویم یا رضا جانم ارادت

معجراتی دیده‌ام من در حرم مانند اینکه
لال آمد مشهدت گویا شد او با یک اشارت

این شفا دادن درون صحن چیزی نیست آقا
چون اگر خواهی شفا هم می‌دهد هر جا گدایت

گر به دور از حب سلطانی نمازت را بنه چون
در فرادی می‌کند شیطان نمازت را جماعت

کل اهل مملکت باید بدانند هر چه گفتم
تازه کم گفتم نگفتم هیچ چیزی از مقامت

بوده‌ام بیمار مشهد پس زیارت شد دوایم
یارضا سردار هر جا گفت این را با صداقت