ترسم

درود همیشگی

درود بر شما گرانقدر مهربانم

با درود به شما بانوی محترم
ضمن تشکر از نوشته محبت آمیز تان امیدوارم که روزی برسد تا سطح تحمل ما مردم نسبت به رفتار و گفتار و اندیشه طرف مقابل و یکدیگر به میزانی برسد که به آن متمدنانه تلقی گردد. متاسفانه در برهه کنونی از زمان نه تنها تحمل یکدیگر را نداریم بلکه منفعت طلبی همان ویروس خطرناک است در جامعه به جان مان افتاده است و باعث نابودیمان می گردد. خود به شخصه شاهدم چه بسا همکارانی از روی غرض ورزی و به امید حذف دیگری از هیچ عملی فروگذار نیستند ( البته این تعداد روز به روز در حال کاهش از نظر آماری و تعداد افراد آلوده به این خصلت می گردد این جای بسی خوشحالی است)در حالی که نه تنها نفعی به حالشان ندارد بلکه خود را سرشار از هاله انرژی منفی می گردانند و از این غافل هستند.
میبینم فرهنگ غلط حکم فرماست و همه اینها به علت وجود یک نظام دیکتاتوری و فاسد است. چون هیچ گاه نخواسته آموزش های فرهنگی در زمینه تصحیح و درمان روابط آلوده اجتماعی قدم پیش گذاشته و برای ارتقاء هنر انسان سازی همیشه در همه جا و در همه زمان های حضور خویشتن با تفکر فاسد و عقب‌مانده خویش، لطمه وارد ساخته است آن هم به پیکره جامعه ای با هزاران سال در سوابق تاریخی در زمینه فرهنگی.
چرا که زمانی الگوی دنیا بودیم و به راحتی سقوط کردیم.
با پوزش از شما درد و دلی بود که احساس کردم باید در این زمان و در این مکان به قلم خود با نواقص املایی و انشایی فراوان البته، آورده باشم برای دیدن دوستان دیگر حرف بسیار است و گوش شنوا نیز کم، و این دلیلی است که هیچگاه آرامش به ما برنگشته و نخواهد گشت مگر به انسانیت برگردیم و همدیگر را دوست داشته باشیم، که در آن صورت طعم خوش زندگی در عمر کوتاه مان را خواهیم چشید به امید موفقیت در سرآغاز رسیدن به خوشبختی تمام مردم ایران و جهان