هموطن!

عاقبت برگ درختان وطن خواهد رُست
بر كوير ِ دل ِ ايّام چمن خواهد رُست

از ميان كلماتی كه ستم كاشته است
سيب ِ انسانيت و سروِ سخن خواهد رُست

شام آغاز شد از لحظه ی خوابيدن ما
صبح از لحظه ی بيدار شدن خواهد رُست

شادمانند همه هرزه علفها به سكوت
بذر فرياد شبی هرزه شكن خواهد رُست

هموطن! چشم به دست و دل بيگانه ندوز
بذر انديشه به دست تو و من خواهد رُست

(م. فریاد)