عشق

عشق
در وادی عشق شور و حال دگر است
در جام به جای باده خون جگر است
در لشکر عاشقان خرد رهبر نیست
در مملکت  عشق خرد سرور نیست
عاشق که شوی خرد ز تو دور شود
 جادو کندعشق و عقل مسحور شود
 ‏ما باده نخورده ،مست و مدهوش توییم
 ‏بی زحمتِ بوم و رنگ، منقوش توییم 
 هر دل که ز عشق ِ تو تهی شد مرده 
 ‏هر گُل که نشد واله ی تو پژمرده
 ‏عاشق ز جفای یار خوشنود شود
 ‏باکی نبوَد اگر چه مطرود شود
 ‏دانی که چرا شمع چنین می سوزد
 ‏گل در دل سنگِ سخت چون می روید
 ‏زنبور اگر شیره ی گل می نوشد
 ‏یا در دل ِکوه چشمه ای می جوشد
 ‏از عشقِ تو زندگی ثنا گویان است
 ‏هر ذره ی  ناچیز دعا گویان است
 ‏هرکس که علیم است و بها میداند
 ‏عشق را پرتوی از نور خدا می داند
 ‏