گله ی بی چوپان...

نی بزن  ای چوپان...
بنوازان دَمِ گرمَت..
بنوازان که در این وانفسا
فقط این نی لبکِ توست ،
که آرامش ماست...
خوشبحالت چوپان..
خوشبحالِ تو که نه..
خوشبحالِ همه ی گله یِ تو
خوشبحالِ میش ات
خوشبحالِ بَره
خوشبحالِ بُزِ گَر
خوشبحالِ همه یِ گله که یکسان به چرا مشغولند،
و تو این گله به یک چوب
فقط می رانی...
آی چوپان..
تو بدان..
گله ات خوشبخت است..
پشمشان را تو اگر میچینی..
شیرشان را تو اگر می دوشی..
ولی از صبح به شام
بهر این  گله یِ خوشبحت
فقط میکوشی..

آه ،،
اما افسوس  ..
ما ولی گله یمان گله ی بی چوپان است
یک چمنزارِ وسیع..
دشت پهناور و لبریزِ علف..
جویبارانِ خنک..
لب ما تشنه ولی خورده تَرَک...
نه صدای سازی نه صدای نی و نه نی لبکی..
هر چه در اینجاست هست
همه ظلم است و همه بی داد  است
ساز این گله ی ما فریاد است
هرکسی ساز خودش میزند و
یک بز گر  استاد است..
آی چوپان بنوازان که دل ما تنگ است..
نی بزن ای چوپان..              
                                                 مهدی حیدری گودرزی