خر بدشانس...

روزی به خری اضافه باری بَستند
او را زِ میانِ گلّه، گاری بَستند
زینَش خَزی از شترْ،وَ بر پوزه ی او
اَفسارِ برَندِ «پوستْ ماری» بَستند
خر دید چُنین شده،حسابی خَر شد
رنگی به بدنْ زد وُ شرابی خر شد
در شادیِ این ضیافتِ زودگُذر
درگیره هزار جور عذابی خَر شد
خر غرقِ تصوراتِ واحی شده بود
در خلوتِ خود حاتم طایی شده بود
با پولِ خیالی اَش  چه ذوقی میکرد
مغرورْ،،،مثالِ پادشاهی شده بود
با لشکری از خَرانْ حُکومت میکرد
با عَرْعَرِ خود، با همه صحبت میکرد
هر کس که زِ اَمرِ او تَخطی میکرد
سَر از تَنِ خاندانِ او قَطع میکرد
با ثروتِ خود هزار القاب خرید
صد کشتی و صد جزیره در آب خرید
تا  تاجِ طلای خر نشان را سر کرد
بر تختْ نشست وُ ناگه از خواب پرید
دیوانه شد وُ بِگفت:کاه میخوردم!
یا بوته وُ یا تهِ گیاه میخوردم
ای کاش بجای مَستیِ قدرت و پول
در قصرِ حکومتم غذا میخوردم!
☆☆☆شاعر سید ثاراله موسوی کاریزماتیک☆☆☆