رحیل عشق

درود
و دستمریزاد شاعر گرامی👏👏🌺🌺
به ۲ دلیل این سروده ارزش فراوانی دارد
البته دلایلش زیاد تر است منتها این ۲ دلیل قابل تامل است
۱. در میان اوزان متحدالارکان، این وزن که با تکرار رکن مفاعلن ایجاد میشود هم به نوعی سخت ترین است هم خوانش منحصر بفرد تری دارد، هم به نسبت دیگر اوزان متحدالارکان گویی کمتر به آن پرداخته شده.

در سروده ی شما واژه گذاری بسیار خوب و سالم انجام شده و ریتم خوانش به زیبایی حفظ شده.
نکته ی مهمی که برخی شاعران عروضی سرا، گاه به آن بی توجهند، این است که برخی مواقع اوزان متحدالارکان را به اشتباه با اوزان" متناوب الارکان دوری" یکی دانسته اند
و در پایان نیم مصرع هایشان از هجای کشیده استفاده میکنند که افت خوانش محسوسی به دنبال دارد.
آنچه بنده را مشتاق نوشتن چند خطی در مورد این غزل زیبا کرد ، هوشمندی شاعر و گریز او از این تله ی دائمی در مسیر واژه چینی شاعران بود .
رسیده واژه واژه ام/ به بار گاه عشق تو
شده است ماهی دلم /اسیرماه عشق تو
وضوگرفته تا بخوا/ند او نماز قامتت
دوباره روی قلب من /به قبله گاه عشق تو
گرفته ابر آسمان،/ عزیز مصر من تویی
رحیل چون ستاره ام/ به شوق چاه عشق تو
قدم نهاده در سلو/ک معبدت دوپای دل
کشید رنج تا رسد /به خانقاه عشق تو
هجا هجای مصرعم/ گرفته بارعشق را
چکامه های شعرشد/چه پابه ماه عشق تو
اسیرلشگری شدم/ که ازسپاه چشم توست
بریدحکمِ دارِ دل/ به دادگاه عشق تو
شکسته موج کشتی ام/ به ساحلت نمی رسم
شده است شاه من ولی/ چه ماتِ شاه عشق تو
اگرچه بسته بار،دل/ برای دیدنت ولی
شکسته پا،نمی رسد/ به شاهراه عشق تو
شبیه تک درختی ام /که مانده زیر برف ها
دوباره سبز می شود/ دل از نگاه عشق تو

همانگونه که مشاهده میکنید در کلمه ی سلوک و فعل بخواند ، قسمتی از ان در رکن قبل و قسمتی در رکن بعدی ادا میشود که ایرادی ندارد و بلا مانع است.

نکته ی دوم مهارت شاعر در انسجام روایت است. با اینکه گاهی دل به ماهی ، گاهی عاشق به تک درخت، گاهی دل در حال نماز ولی بیتی دیگر در معبد و خانقاه بسر میبرد، تمامی ابیات در خدمت هدفی واحد در حرکتند و این امتیاز بسیار بالایی است از نگاه بنده ی نو آموز.
اگر چارچوب غزل را استعاری بیان کنم، مانند یک سیبل هدف گیری است که تمام تیرها از نقطه های متفاوت در تلاشند به مرکز سیبل اصابت کنند. در واقع گویی اینکه از کدام نقطه شروع میکنیم اهمیت کمتری دارد نسبت به اینکه به کدام نقطه قرار است برسیم!
سیبل غزل امروز شاعر " عشق تو" است.
و شاعر در نشانه گیری ابیات به سوی سیبل موفق عمل کرده .
صرفا مایلم عرض کنم، بارگاه،دادگاه و قبله گاه را شاید میشد به گونه ای از منظر نازک اندیشان عبور داد با تغییراتی در گزینش قوافی، منتها بنده نازک اندیشانه نگاه نکردم و خرقه ی نازک اندیشی را برای اهلش گذاشتم.

هدف از پنجره ی سبز،  بیشتر خوانده شدن شعر بود و اشاره به نقاط قوت آن.
🙏🌺