نِئچه ایل پیرویِ مذهبِ رندان اِئله دیم
تا خِرد فِتواسِلا حِرصیده زندان اِئله دیم
مَنده عَنقا یُئواسین اوز باشینا تاپمامیشام
یوخسا بو مرحله نی هُدهُدیله سان اِئله دیم
اورگیم ریشه سینه کُئولگه سال ای گنجِ روان
من سنون سُئوداوا بو منزلی ویران اِئله دیم
اُپمی یَم ساقی لبین توبه من اِئتدیم، اَلان
دیشلَرم لب نییَه من گوش به نادان اِئله دیم
عادتین ترسه سینه ایسته گیلن کام! کی من
جمعیت کسبی دَه، آشفته اُ ساچدان اِئله دیم
نقشِ مستوری و مستی کی بیزیم الده دگیل
هر نه سلطانِ ازل اِئت دِئدی، اوننان اِئله دیم
مَنده وارلطفِ ازلدن کی طمع فردوسه
گرچه دربانِیِ میخانه فراوان اِئله دیم
بو قوجالیقدا کی یوسف هاواسین چالدی کونول
اجرِ صبریدی کی بو کلبه ده جانلان اِئله دیم
دور سحرچاغیدا ساغلیق طلب اِئت حافظ تک
بو قرآن دولتیله هرنه وار اونلان اِئله دیم
گرچه دیوان غزلینده باش اولام اِئتمه عجب
نِئچه ایل بندگِیِ صاحبِ دیوان اِئله دیم
"ترجمه شعر حافظ به ترکی"
(۱۹۰/۱۴۰۳/۰۷/۲۸)
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
سالها پیرُویِ مذهبِ رندان کردم
تا به فتویّ خِرَد حرص به زندان کردم
من به سرمنزلِ عَنْقا نه به خود بُردم راه
قطعِ این مرحله با مرغِ سلیمان کردم
سایهای بر دلِ ریشم فِکَن ای گنجِ روان
که من این خانه به سودایِ تو ویران کردم
توبه کردم که نبوسم لبِ ساقی و کنون
میگَزَم لب که چرا گوش به نادان کردم
در خِلافآمدِ عادت بطلب کام! که من
کسب جمعیت از آن زلفِ پریشان کردم
نقش مستوری و مستی نه به دستِ من و توست
آن چه سلطانِ ازل گفت بکن، آن کردم
دارم از لطفِ ازل جنَّتِ فردوس طمع
گرچه دربانی میخانه فراوان کردم
این که پیرانهسَرَم صحبتِ یوسف بنواخت
اجر صبریست که در کلبهٔ احزان کردم
صبحخیزی و سلامت طلبی چون حافظ
هر چه کردم همه از دولتِ قرآن کردم
گر به دیوانِ غزل صدرنشینم چه عجب؟
سالها بندگیِ صاحبِ دیوان کردم
شهادت مظلومانه هفتمین اختر آسمان عصمت و طهارت حضرت امام موسی کاظم (ع) بابالحوائج را تسلیت عرض میکنیم
"چهار ده سال آن غریب بینوا
بود در زندان اسیر و مبتلا
شب که میشد ناله اش تاثیر داشت
درد و دل با حلقه زنجیر داشت
ای خدا یا چون کنم زین ماجرا
دوری فاطمه و هجر رضا"