قدم بر آسمان

بر سرای آبی آسمان دریایی پهناورت
چشم دوخته ام
در سوسوی نورانی عالم تاریکی بی پایانت
نقش بسته ام
از جریان موزون ترسانت
دل کنده ام
همره باد سهمگين شمالی غرانت
هوش برده ام
تا بیاید روزی که به انتظارش صبر کرده ام
تا بیاید روزی که برایش عمر کرده ام
شاید از هراس بدگمانی دیگران پنهانست
شاید از هراس نیکو شبیهان گریزانست
ز رخسار دنیای کدر شرمگینم
به خورشید طلوع گشته از غرب غمگینم
با غروب شید در شرق کینه آراسته
هم ناله مه تنها در پهنه بی ستاره چراغ بسته

تا بیاید روزی که بیایی.... 

 «ت. ن. ه. ا»