ذکر نیکی

نقدی در مایۀ طنز
با سلام و درود به جناب فریبرز رامیار و نابیان عزیز تر از جان و با تشکر از مدیریت سایت:
رسیدی شعرناب اول مرا خواندی فریبرز
دو پایم را به گودال یلان راندی فریبرز
عمو گفتی فزودی بار من کباده و میل
نگاه ریز اندیشان تو خنداندی فریبرز
نبوغت را خدادادی عیان کردم به مردم
چو جوشان چشمه ای در معنی اش ماندی فریبرز
اگر این چشمه در جویی به تدبیری روان شد
به دریا می رسد تن را چو رنجاندی فریبرز
نبینم در بغل گیری دو زانویت در اینجا
ز غم گر مانعی دیدی و در ماندی فریبرز
هر آن اوصاف سنگین را که بر دوشم نهادی
یقین جانم به پرکاهی نتاباندی فریبرز
اگر تنها تو باشی شعر گویان انجمن را
نیوشم هر کلامی را که افشاندی فریبرز
به گفتا لیس الانسان جز سعیی که کرد او
اگر اما ولی را بد تو پیچاندی فریبرز
بزرگان را تو بینی شب به صبح درکارگاهی
به نستوهی زمان را گر به چرخاندی فریبرز
کسان را هم پدر را ادعا راضی نسازد
به جز درّی کزان کلکت تو پاشاندی فریبرز
بداند فاطمه قدرت و من آن منزلت را
سبکبارم مرا از خود به ترساندی فریبرز