ماه می تابید......

ماه می تابید بر اندام شب       
گام می زد آسمان را با طرب
/
نور نمناکش به عالم چیره بود
چشم غمناکم به سو یش خیره بود
/
درسکوت دلپذیر او بود و من
دور از همدیگر اما هم سخن
/
او به سیر راه بوده راه خویش
من به فکر ماه بودم ماه خویش
/
ماه من بود از دو چشمم مستتر
او زماهم بود هر دم باخبر
/
شاه بود انگاراو درجای خود
من به دورم خدعه  در ماوای خود