نخ نما

 

نخ نما
 
از خویشتن گذر کن محو خدای خود شو
چشمی دگر گشا و قدری جدای خود شو
 
سجاده را بشور و دست از نماز بردار
یک سجده ی قضا کن آنجا فدای خود شو
 
آرامش از منو ماست خود رامشی دگر باش
تنبور و بربط آور نای صدای خود شو
 
بشکن دو پای خویش را در راه خودپسندی
وانگه که خود شکستی خواهی عصای خود شو
 
جان را برون بیفکن از باد و خاک و آتش
چون آب باش و جاری فردا بقای خود شو
 
صوت اذان شنیدی رو سوی مقصد خویش
دیوانه شو ز جوهر رنگ حنای خود شو
 
خفت چه می پذیری بهر مطاع دنیا
کم کن غذای دل را ای دل ورای خود شو
 
آئینه ی سکندر افسونگر است و افسوس
دستی در آر از آستین خود نخ نمای خود شو
 
آئینه را شکستند بر خامه تیغ بستند
دست دعا بگیر و خود بی ریای خود شو
 
باقر رمزی باصر