سوغاتی ازدل

درود بانو
آموزنده و زیبا بود

سلام و عرض درود خدمت خانم حاجیان بسیار دلنشین دلنوشته قلم میزنید سرافراز باشید

سلام خانم حاجیان
احساس میکنم عمیقا حال دلتان خوب است
و خوش بحالتان که در این آشفته بازار
هنوز امیدوار مینویسید و میعادگاهی دارید!
این را از دلنوشته هایتان متوجه شدم
البته فقط بنظرم آمد، شاید غمی پنهان داشته باشید
به هرحال چه خوب که احساس، امید،انگیزه، عشق...اینها را دارید
قلمتان سبز

سلام
ا.یک اثر یا پنج؟
ب. شروع از ابتدای سطر یا از میانه
ج.معادل ویترین
د.آیا هر دعایی مستجاب می گردد اگر نه شرایط استجابت چیست
ه. آیا هیچ چیز ثابت نیست ثابت است؟ آیا همه چیز ثابت است ثابت است؟ تغییر عرضی ثابت است یا ذاتی ثابت حرکت جوهر نشان از تغییر است یا ثبات. ثبات در ثبات خود چه می جوید که تغییر جریان می یابد تغییر وهمی است و اگر راستین است ثابت را دستخوش تغییر نمی کند؟
و. ما در جهانیم یا جهان در ما

سلام
بانو حاجیان

اولی زیبا بود
دومی مثل این نصیحت های پدرانه بود البته گاهی کار گشاست
سومی هم. دلی بود از همین نوشته ها که من هم می نویسم و دوست دارم
چهارمی فرشته که خیلی خوب ولی با دعا نیومد اگه برا شما آمده قدرشو بِدون
آخری خیلی قشنگ بود آدمی همین
یاد سطری از شعر فروغ افتادم
من چقدر دلم می خواهد گیس دختر سید جواد را بکشم
بعد این همه سال چرا از ذهنم نمیره نمی فهمم
باور داشتیم

.....
ولی سیاوش عزیز اینجاست. سلام عزیز

برات دعا می کنم
برتراند راسل نمی تونه سوال آخر جواب بده

در دلم خواستن مرگ کسی نیست ولی
کاش هرکس به تو دل بست ، بیاید خبرش
.
.
.
درود ها بانوی مهربانی 🌹
ناخودآگاه نوشته آخر منو یاد این بیت بامزه انداخت
❤️

زیبا بود بانو زیبا و پر احساس

درود بانو
چه بگویم که هرچه بگویم نمی تواند علاقه ام به قلمتان را توصیف کند
بانو جسارتا پیشنهادی دارم
شما با این قلم بسیار احساسی و جذاب و خوش فکر چرا شعر سپید نمی نویسید؟؟

درود بانو الناز جان 🌹احساس از نوشته های زیبا و نابتان چکه میکند
کلمات می آیند و غزل میشوند...گاه قطره اشکی بر روی لب میشوند👌👌بسیار عالی

چقدر قشنگ گفتید نردبانی از غم

دنیایی سپاس بزرگوار
دیدِنابی دارید

اندکی از انسان ها یادگرفته اند از غم نردبانی میسازند و از آن به سوی صبر قدم برمیدارند
اشاره مهدی محمدی عزیز به جا بود

اثر اول قدرت تخیل زیادی دارد
اثر دوم که با جناب حسنلو موافقم
اثر سوم از احساس کمک گرفته شده است
اثر چهارم که اعتقادیِ زیبا و ادراکی بود ،چون برای کسی اتفاق نیفتاده است نمی تواند منکر آن شود ولی شخصا زیبایی آن را می پسندم )نیز بماند که اعتقاد دارم)
اثر پنجم احساس و تصویر و ایهامی زیبا دارد
مانا باشید

سلام فرمود
کتابُ اللّهِ عزوجل عَلی أربَعَةِ أشیاءَ: عَلَی العِبارَةِ، وَ الإِشارَةِ، وَ اللَّطائِفِ، وَ الحَقائِقِ؛ فَالعِبارَةُ لِلعَوامِّ، وَ الإِشارَةُ لِلخَواصِّ، وَ اللَّطائِفُ لِلأَولِیاءِ، وَ الحَقائِقُ لِلأَنبِیاءِ علیهم السلام.
بلاقیاس بیت خواجه نیز ظاهری دارد و باطنی و لباطنه باطن تو در تو لایه لایه در هم پیچیده تفسیر در پی روشن سازی است و وقتی کلامی نور است سالبه به انتفاء موضوع است در مورد کلام الله نیز هدف شاید آشناسازی با سیاق سخن محبوب باشد و در گام های بعدی دیگر آنچنان که ظاهرا گویند جان را آیات مستقیما منور می نماید و تفسیر دیگر تغذیه کننده نیست و آنگاه است که آیات مرآت می گردند
این مباحث تا بدین‌جا گفتنیست
هرچه آید زین سپس بنهفتنیست

ور بگویی ور بکوشی صد هزار
هست بیگار و نگردد آشکار

تا به دریا سیر اسپ و زین بود
بعد ازینت مرکب چوبین بود

مرکب چوبین به خشکی ابترست
خاص آن دریاییان را رهبرست

این خموشی مرکب چوبین بود
بحریان را خامشی تلقین بود

هر خموشی که ملولت می‌کند
نعره‌های عشق آن سو می‌زند

تو همی‌گویی عجب خامش چراست
او همی‌گوید عجب گوشش کجاست

من ز نعره کر شدم او بی‌خبر
تیزگوشان زین سمر هستند کر

آن یکی در خواب نعره می‌زند
صد هزاران بحث و تلقین می‌کند

این نشسته پهلوی او بی‌خبر
خفته خود آنست و کر زان شور و شر

وان کسی کش مرکب چوبین شکست
غرقه شد در آب او خود ماهیست

نه خموشست و نه گویا نادریست
حال او را در عبارت نام نیست

نیست زین دو هر دو هست آن بوالعجب
شرح این گفتن برونست از ادب

این مثال آمد رکیک و بی‌ورود
لیک در محسوس ازین بهتر نبود

اما برداشتی که حال به ذهنم رسید
در صحبت با دیگران فاصله سنجی و تناسب میزان بلندی صدا با آن امری مهم است حال به دو شریفه بنگریم
نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ
أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ
آیا به این بیت نمی رسیم
قوم دیگر می‌شناسم ز اولیا
که دهانشان بسته باشد از دعا
البته انسان را مراتبیست
مطلبی از حدیث نت و حداحافظ

بعضی حدیث ها سفارش کرده اند به آهسته بودن صدا هنگام دعا و از طرف دیگر برخی خبرها حکایت از بلند بودن صدای معصومان هنگام دعا دارد. چگونه می توان بین این روایت ها جمع کرد؟
پاسخ :
دعا ، سخن گفتن با كسى است كه هيچ كس به اندازه او به انسانْ نزديك نيست و بلكه از رگ گردن نيز به انسانْ نزديك تر است و بدين جهت ، بلند كردن صدا در دعا ، خلاف ادب شمرده مى شود ، چنان كه پيامبر خدا به اين نكته اشاره مى فرمايد :
اِربَعوا عَلى أنفُسِكُم . إنَّكُم لا تَدعونَ أصَمَّ ولا غائِبا . إنَّكُم تَدعونَ سَميعا قَريبا ، وهُوَ مَعَكُم .
صدايتان را پايين بياوريد؛ چرا كه شما ناشنوايى يا غايبى را صدا نمى زنيد ؛ بلكه شنواى نزديكى را صدا مى زنيد. كه همواره با شماست .
بر اين اساس ، بلند دعا كردن ، بخصوص اگر موجب آزار ديگران باشد ، عقلاً و نقلاً مذموم و بلكه ممنوع است .
در اين جا اين سؤال پيش مى آيد كه اگر بلند دعا كردنْ مذموم است ، چرا گاهى در سيره پيشوايان اسلام ، مواردى ديده مى شود كه بلند دعا مى كرده اند ؟
پاسخ ، اين است كه نكوهيده بودن بلندى صدا در دعا ، يك موضوع عُرفى است و لذا كيفيت و كمّيت بلندى صدا ، در داورى عرف ، دخالت دارد . بى ترديد ، فرق است ميان كسى كه مانند طلبكار با فرياد و بى ادبانه چيزى از خدا مى خواهد و كسى كه مانند امام حسين عليه السلام در عرفات ، در اثناى دعا ، حالى به او دست مى دهد كه با نهايت خاكسارى و افتادگى و با ناله و تضرّع و اشك ريزان و دل سوزان ، اما با صداى بلند ، «يا أسمَعَ السّامِعينَ ؛ اى شنواترينِ شنوندگان» مى گويد و يا مانند امام صادق عليه السلام در پايان شب ، هنگام قيام در جمع شب زنده داران ، نداى «اللّهُمَّ أعِنّي عَلى هَولِ المُطَّلَعِ ووَسِّع عَلَيَّ ضيقَ المَضجَعِ ؛ خداوندا ! مرا به هنگام هراسيدنم در جايگاه وارسى يارى كن و برايم تنگاى قبر را وسيع نما» سر مى دهد كه نه تنها موجب آزار ديگران نبوده است ، بلكه بى ترديد ، اهل بيت ايشان ، علاقه مند به شنيدن مناجات روحبخش آن بزرگوار در دل شب بوده اند .
به عبارت ديگر ، پايين بودن صدا در هنگام دعا ، هم مقتضاى تعظيم و تواضع در محضر خداوند است و هم موجب جلب خشنودى او و پيدايش حال توجّه و اُنس بيشتر در دعا كننده . اين ، نكته اى است كه عقل و وجدان انسان ، به خوبى آن را درك و تصديق مى كنند .
بنا بر اين ، اقتضاى حالات و مقامات مختلف ، متفاوت است و عقل و وجدان ، در هر حال و مقام ، ميزان مقبول پنهان و يا آشكار بودن صدا را به خوبى درك مى كنند و با حفظ اصل آهستگى و پرهيز از شيون و فرياد ، هر يك از حالات و مقامات (درخواست ، سوز و گداز ، نالش از غم هجران ، حال خوش وصل و اُنس ، دعاى جمعى و فردى ، ضميمه شدن مسئله تعليم و تربيت به اصل دعا) را از ديگر مقامات و حالات ، تميز مى دهد .

درود برشما بانو حاجیان