روز گار کودکی یادش بخیر

هوالمحبوب...

روزگاری ست در این وادی بی آب و علف
حال خوب 
خنده
خوشی
گم شده است
هرکسی هم به طریقی
پی آن می گردد
یک نفر با دل محبوب کند جور و جفا
آن یکی مرده دل است و
سخن از مهر و وفا
دوست دارم چشم سر را
من ببندم زودتر
چشم دل را زین کنم
بهر سفر
کوله ای از خاطراتم پر کنم
با دلی آسوده در
باغ بهشت
پا به پای ماه در
اردی بهشت
روزگار کودکی در روستا
یادش بخیر
بوی گرده
بوی نان
عطر انجیر و 
گل سرخ خدا
تکه ای خرما
با چند استکان
قل قلی از یک سماور با ذغال
می دهد دل را جلا
از قیل و قال
کاش بر می گشت عقب
یک دم زمان
فصل سرما
زیر کرسی
قصه های شهرزاد
دیو و پری
مرحمی می شد
در این در به دری
نور برق آن روز ها
هر جا نبود
یک اجاق بهر دوکار
هم فضا را پر ز نور
هم غذا را بهر نار
بوی سیگار آقا
چق چق دانه ی تسبیح بی بی
بوی سبزی
بوی سرکه
بوی شنگ
یادش بخیر
دسته ای ماشک
درون قابلمه
کاسه ای آبی پر از سنگ نمک
یادش بخیر
بوی نان داغ بر روی اجاق
یادش بخیر
حس و حالی اگر هست
از آن روز 
درونم باقیست...
یادش بخیر...

محسن ملکی (سامان)